Op weg naar Griekenland

[Yohani]

Tegen dat de meeste van jullie dit lezen ben ik al goed en wel onderweg naar Griekenland voor een weekje of 4.

Als en wanneer het mogelijk is laat ik wel een keertje wat van me horen 8-)

De groetjes!

Yohani

[Peter Puma]

Een hele mooie en veilige reis toegewenst

[Yohani]

Rondje Griekenland

Zaterdag 14/05/11

Vanmorgen rond 9u00 gestart, of beter gezegd willen starten, want de camper had een lege startbatterij. Ik was er gisterenavond nochtans nog mee naar het tankstation gereden, zonder probleem. Even de startkabels eraan, en die vervolgens voor alle zekerheid maar ingeladen nadien, en dan ben ik echt op weg. Via Namur gaat het vlot naar het Groothertogdom Luxemburg en verder Frankrijk in richting Metz. Even voorbij Metz een parking opgezocht en een boterhammetje gegeten. Afgezien van enkele wegwerkzaamheden vlot het goed en is er niet te veel verkeer, tot hier bleef het ook droog maar bewolkt en het is niet te warm, ideaal rijweertje dus.
Na het middagmaal, zonder startproblemen deze keer, weer verder richting Strassbourg en Mulhouse. Ondertussen begint het een beetje te miezeren en wordt het ook wat drukker, maar niets erg.
Juist voor Bazel dan de grens met Zwitserland, waar ik het wegenvignet aankoop voor 40 Zwitserse Frank, voor de rest geen controle, ik mag zo door. Het is nu nog een 50km naar Aarburg waar ik al gauw Camping Wiggerspitz oprijd. Het is 17u30, dat betekent dat ik ongeveer 8u gedaan heb over de 650km, niet slecht met de camper. Ondanks de motregen wandel ik naar het centrum voor een foto van de burcht en de kerk die hoog boven het dorpje op de rotsen prijken. In het dorp staan enkele typische gebouwen in Alpiene stijl, waaronder een mooi schoolgebouw in natuursteen met een typische Zwitserse beschildering op de gevel. Terug op de camping bestel ik huisgemaakte kartoffelsalade met wieners en een plaatselijk biertje als avondmaal dat ik vervolgens soldaat maak in de camper, het weer is er niet naar om het op het terras te nuttigen.

Zondag 15/05/11

Vanmorgen is het alvast gestopt met regenen, de hemel ziet er ook wat beter uit met hier en daar wat blauw. Na het ochtendritueel van wassen, aankleden en ontbijten gaat het dan verder Zwitserland door. De auto start van de eerste keer, maar toch ben ik nog niet gerust over de batterij, ik kijk dan ook regelmatig naar het metertje op het dashboard. Er is zelfs nog minder verkeer op de weg dan gisteren, vooral de vrachtwagens ontbreken. Als ik de Gotthardtunnel bereik kan ik zelf zonder aanschuiven gewoon doorrijden. Op de toppen van de bergen rondom ligt nog heel wat sneeuw, zelf vrij vers, lijkt me. Net zoals gisteren zijn er ook weer regelmatig wegenwerken, doch daar heb ik niet veel last van gezien het weinige verkeer. Pas aan de grens met Italië wordt het drukker, ik sta er zowaar een kwartiertje in de file. Eens de controle voorbij gaat het weer vlotter tot ik Milaan bereik, ook hier is het wat drukker, maar ik kan toch goed doorrijden. Het weer was tot nu toe goed, ik kon zelfs met het raampje open rijden, maar tegen dat ik via Parma, Modena bereik komen de grijze wolken opnieuw opzetten. Tot even voor Bologna houd ik het nog droog, maar dan gaan de hemelsluizen open, gelukkig regent het niet erg hard. Rond 15u00 bereik ik Imola dat ik als eindpunt had voorzien, nog een beetje vroeg om al te stoppen en dus besluit ik nog een stukje door te rijden richting Ancona. Ik strand uiteindelijk in Fano op Camping Mare Blu, een goede 50km van de ferryhaven, dat betekent morgen een korte trip naar de boot. Het is hier goed te merken dat het nog vroeg in het seizoen is, zwembad en delen van de camping zijn nog gesloten. Het strand, toegankelijk via een tunneltje onder de spoorweg die achter de camping doorloopt, wordt nog heraangelegd. Het restaurant is al wel open, doch beperkt zich momenteel nog tot de pizzeria, het wordt dus een pizza Calabrese met kaas, tomaten, gepeperde salami en ansjovis.

Maandag 16/05/11

Vanmorgen is het weer opnieuw een beetje beter, de zon doet al schuchtere pogingen om door de wolken te breken als ik op weg ga naar de sanitaire blok. Gezien ik maar een luttele 50km meer moet naar de haven van Ancona, ben ik ook wat later opgestaan. Om 10u vertrek ik uiteindelijk van de camping. Ik hoop dat de incheckplaats wat beter aangegeven is dan in die andere Italiaanse haven, Livorno waar ik reeds 2x met veel moeite de juiste ferryhaven vond op mijn reizen naar Corsica en Sardinië. Al gauw merk ik dat het hier heel wat vlotter gaat, hoewel ik ook dit keer weer geen adres vond bij de boeking of website, al vanaf de afslag Ancona Noord staat de ferryhaven duidelijk aangegeven. Bovendien moet je wel blind zijn om de grote gele borden die naar de incheckterminal leiden te missen. Hier wissel ik mijn e-mail in voor de tickets een en terug naar Griekenland. Naast de tickets krijg ik ook nog een kaart met Igoumenitsa erop en eentje met “Open deck”, een verwijzing naar de camping aan boord die ik geboekt heb. Het is de eerste keer dat ik de mogelijkheid heb om in de eigen camper te overnachten aan boord van een ferry, benieuwd hoe dat gaat bevallen.
Om 11u sta ik dan 2 kilometers verderop aan kade 16 te wachten in de rij met medereizigers in afwachting van de boot die nog moet aankomen. Ruim op tijd want we vertrekken maar om 16u00 en het laden begint normaal vanaf 14u30. Ondertussen krijgt de camper weer veel bewonderende blikken en ik aardig wat vragen erover, een steeds wederkerend fenomeen, het is dan ook geen alledaagse verschijning. Een Franstalige Belg met een zeilboot in Griekenland komt ook een praatje maken en we wisselen wat eerdere reiservaringen uit. Met wat lezen gaat de tijd goed vooruit en rond 13u30 meert ons schip aan, wat later dan verwacht. Het is nu achten tot het gelost is en dan kunnen we na de vrachtwagens eindelijk aan boord. De campers en caravans die camping aan boord geboekt hebben komen allen op deck 6 te staan, dat voorzien is van grote openingen om licht en lucht binnen te laten. Aan het plafond hangen bovendien opgerolde elektriciteitskabels met eurostekkers en al gauw doet er een soort visstok de ronde die toelaat om de kabels naar beneden te halen en aan te sluiten. Er is hier ook meer ruimte tussen de wagens dan op de normale autodekken van ferry’s zodat men gemakkelijk tussen de campers kan door laveren en bovendien blijft het deck de ganse reis toegankelijk. Tegen 17u00 maakt het schip zich dan los van de kade en varen we de haven uit. In de zon en met een stevige bries sla ik het uitvaren gade, daarna ga ik op verkenning om het schip wat te leren kennen en koop aan de bar een toegangskaart voor on line toegang tot het satelliet internet aan 3€ voor 2u en een drankje. In afwachting van het opengaan van het restaurant haal ik mijn laptop en wat leesmateriaal uit de camper en werk wat aan dit reisverhaal.

Yohani

[Vae Victus]

jaloers!

[Wolf]

Veel geluk en veel plezier, wel raar van die platte batterij. In geval van nood kun je toch nog altijd starten met je 2de batterij hé.

[Yohani]

Dinsdag 17/05/11

Ondanks het gedaver van de scheepsmotoren toch goed geslapen, een gedreun dat je trouwens evengoed in de cabines moet ondergaan. Het is 7u00 maar ik heb nog geen wake-up cal gehoord en evenmin een aankondiging van de opening van de restaurants, niet dat ik van plan ben daar heen te gaan, maar deze duiden er gewoonlijk op dat we de aankomsthaven stilaan bereiken. We hebben blijkbaar het uurtje vertraging niet goed gemaakt tijdens de tocht van vannacht. Na een half uurtje sta ik toch maar op en maak me klaar voor het ontbijt. In de campers rondom mij blijft het nog verdacht stil, vergeten de klok te verzetten misschien? Later zal blijken dat enkele onder hen, waaronder het Belgische koppel uit Tervuren van gisteren, ervaren Griekenland reizigers zijn en op de 15 overtochten die ze al deden nog maar 2x op tijd aangekomen zijn. Na het ontbijt blijken er dan toch ook enkele medereizigers uit hun motorhomes te klimmen om een kijkje te nemen aan de openingen in de zijwand. We zien dat we juist het eiland Korfoe bereiken en dus nog wel een uurtje te gaan hebben voor we aankomen in Igoumenitsa. De zon schijnt wel maar er hangen toch wel erg veel dreigende donkere wolken boven land. Mooi voor op de foto, maar het beloofd niet veel goeds voor vandaag. Anderhalf uur later dan gepland meren we uiteindelijk aan en dan moet het wel erg snel gaan want de boot vaart onmiddellijk terug door naar Patras, mijn zijburen staan er nog met een slaapkop bij want om één of andere reden dachten ze dat we maar rond de middag zouden aankomen, waarschijnlijk hebben ze het aankomstuur van Patras gezien.
Eens van de boot heb ik nauwelijks de tijd om de GPS op de kaart van Griekenland in te stellen en mijn camera te nemen of de ferry verlaat reeds de kade, uitgewuifd door een brandweerboot die sierlijke bogen water richting zee spuit.
In principe zou ik deze havenstad nog moeten kennen van mijn Turkije reis in ’95, maar dat is ondertussen ook weer 15 jaar geleden, ofwel is er in tussentijd wel erg veel veranderd. De stad lijkt me alleszins een stuk groter geworden. Één ding dat ik me nog wel herinner is dat, eens het stadje uit het via een echte dodenweg met steile hellingen en ontelbare haarspeldbochten richting Turkije ging. Nu is er volgens de kaart een snelweg, al dan niet nog in aanbouw, doch ik verkies een tragere route via de bergen. Na een eerste tankbeurt aan 1,5€/l diesel rijd ik de stad uit en de bergen in, ook deze route kronkelt via tal van haarspeldbochten omhoog en voert me af en toe door een klein dorpje.
Rond de middag kom ik dan in Ioannina aan, van hier ga ik eerst nog naar Dodoni om de ruïnes van het oudste orakel van Griekenland te bewonderen evenals het theater. Ergens in mijn achterhoofd meende ik mij te herinneren dat men hier ook niet zo sterk was in wegwijzers, maar duidelijke verwijzingen lijken mijn ongelijk te willen bewijzen,… tot ik in het dorpje zelf aankom. De observatieplek boven op een berg vind ik met een beetje geluk en gevring met de camper door steile smalle wegels nog, met in de verte een zicht op de ruïnes, maar die ruïnes zelf blijken beneden een hardere noot om te kraken. Ik raak verzeild in een wirwar van steegjes die ervoor zorgen dat mijn toch al niet zo bijster sterke oriëntatiegevoel helemaal tilt slaat. Ik vraag met handen en voeten de weg aan een Griek en kom ongeveer terug uit waar ik begon. Een gebouwtje met een parking zonder enig bord trekt mijn aandacht, en ja hoor, dit is de ingang van de historische site. Met een ticket en een plannetje in de hand wandel ik enkele 100-den meters en sta dan voor de fraai restanten van een amfitheater. Ondertussen krijg ik nog maar eens een malse regenbui over me heen, maar die is gelukkig van korte duur. De ruïnes van de verschillende tempels naast het theater zijn lang niet zo indrukwekkend, en vormen eigenlijk niet meer dan wat fundamenten. Terug op de parking maak ik tijd voor een boterhammetje want het is ondertussen reeds 14u00.
Hierna keer ik terug naar Ioannina waar ik even stop bij een ATM alvorens de Limnopoula camping op te zoeken om alvast een plaatsje vast te leggen voor vanavond. Vervolgens gaat het dan richting Perama voor een bezoek aan de gelijknamige grot. Dat blijkt maar een goede 3km van de camping te zijn. De volgende toer vertrekt binnen 25 minuutjes en dus ga ik wat snuisteren in de zilverwinkeltjes die hier hele straten vullen. Samen met een familie Grieken en een Turkse dame volgen we de gids even later in de grot, het is er 17°C en erg vochtig. Foto’s nemen en filmen mag niet, jammer want het is één van de mooiste grotten die ik al zag met enorm veel stalactieten en stalagmieten. Koraalvormen, orgelpijpen en gordijnstalactieten overal om ons heen, daarbij hoort natuurlijk het verhaal van het ontstaan, van de grot en de druipstenen, het eeuwen durende proces en de beschadigingen door bezoekers die je in elke grot te horen krijgt. Maar het is deze keer gelukkig wel echt de moeite waard. Al bij al wandelen we door een 4-tal verschillende zalen, verbonden met gangen, die ongeveer 1/3 van het totaal geëxploreerde grottenstelsel uitmaakt. We doen er ongeveer 45 minuten over en nemen daarbij een 500 tal trappen, gelukkig niet altijd naar boven. De laatste 150 treden doen dat wel en brengen ons terug buiten. Tijd om terug te keren naar Ioannina, ik wil nog graag een wandeling door de citadel van het stadje maken, naar het eiland Nissi varen met een bootje en een restaurantje opzoeken voor het avondmaal.
Doch dat valt allemaal letterlijk in het water, het begint met de achteruitrijcamera die alle dienst weigert en tegen dat ik terug ben aan de camping regent het zo hard dat ik nog niet moet denken aan wandelen. Ik kook dan uiteindelijk zelf maar een potje. Een poging nadien om het scherm van de camera weer op gang te krijgen blijft onsuccesvol. Pas tegen het invallen van de duisternis houdt het op met regenen.

Yohani

[Yohani]

Woensdag 18/05/11

Vanmorgen is het droog en dus besluit ik alsnog de citadel van Ioannina te bezoeken, ik zie dan wel waar ik vanavond uitkom. Voor de camper vind ik een parkeerplaatsje dicht bij de muren van het oude stadsgedeelte. Net zoals in Perama zijn er hier tal van zilvershops en ik kan het ook hier niet laten mijn verzameling van ringen en kettinkjes uit te breiden. Vervolgens wandel ik dan door de hoofdpoort het ommuurde stadsdeel in, na een beetje zoeken vind ik het volkskundemuseum, niet zozeer voor de tentoonstellingen als wel voor de gebouwen waar ze zich bevinden, de Askan Pasha Tzami Moskee. Oude gebarsten kanonnen liggen overal verspreid evenals de stapel kanonsballen. Ik slenter rond het gebouw en neem wat foto’s, telkens duiken er weer onverwachte hoekjes op. Onder andere het mausoleum van Ali Pasja, de wrede Turkse heerser. Hierna wandel ik door de smalle steegjes van het Kastro naar de binnenste citadel, een versterkt stadsdeel binnen de stadsmuren zelf. Hier bevind zich de Fethiye Tzami moskee, de moskee van de overwinning, die echter niet toegankelijk is. Een vogelkooiachtige constructie voor de moskee zou het feitelijke graf van Ali Pasja zijn, minus zijn hoofd dat naar de Ottomaanse heersers in Byzantium (Istanbul) werd gestuurd door zijn beulen als bewijs van zijn dood. Het Byzantijns museum blijkt om één of andere onbekende reden vandaag gratis te zijn en na dit bezoek ga ik ook nog naar het zilvermuseum dat zich 100m verder bevind, met hetzelfde gratis ticket. Ik herken in de sieraden veel van de vormen en ontwerpen die ook nu nog in de winkels aangeboden worden in de juwelen, borden en allerlei andere zilveren prularia.
Al met al is het middag wanneer ik uit Ioannina vertrek richting Vikos kloof. Ik rijd door de streek van de Zagoria dorpjes, die eens verlaten werden maar nu volop gerestaureerd worden voor toeristische doeleinden als logementen. Bovendien bevind ik me hier in het noordelijke deel van het Pindos Nationaal park. De route kronkelt door de beboste bergflanken omhoog, het weer is tamelijk goed, de zon en de wolken zijn van de partij, maar regelmatig duikt er toch een bui op. Ik bereik het dorpje Monodendri van waar je een mooi uitzicht hebt over de Vikoskloof in het Vikos Aoös Nationaal Park en desgewenst in de canyon kan afdalen om de 12km lange wandeling te doen. Ik wandel langs het kerkje van Agios Minas richtin kloof en daal een half uurtje af tot ik door een regen en hagelbui tot op het vel doorweekt wordt. Ik zie dan maar af van mijn voornemen om tot beneden te gaan en keer wat vroeger terug met toch al enkele mooie beelden van de canyon op foto en film. Terug voorbij het kerkje neem ik nu de afslag naar het Agia Paraskevi Monestary, de mooie geplaveide route brengt me 600m verder weer aan de rand van de kloof, doch met betere panorama’s dan voordien op de wandeling. Het klooster is letterlijk op en over de rotswanden van de kloof gebouwd, een ideale schuilplaats tegen allerhande rovers en bezetters. Behalve een iconostase boven de ingang en een ingerichte kapel valt trouwens nauwelijks te merken dat het een religieus complex was. Enkele nauwe gangetjes en enkele trappen brengen me letterlijk aan de rand van de afgrond: het balkon hangt in de ijle lucht boven de canyon. Met zijn 900m diepte en 1100m breedte is het de diepste kloof ter wereld. Afgezien van enkele stenen hutten bestemd voor onverwachte gasten lijkt het hele klooster trouwens nog in erg goed staat. Ook de gebouwen rond de parking zijn trouwens prachtig in een beige natuursteen uitgevoerd. Tegen dat ik terug ben bij de camper ben ik al goed opgedroogd, dankzij het zonnetje dat zich weer al een tijdje heeft laten zien.
Het is al vrij laat maar ik besluit toch eerst te middagmalen waarna ik nog 9 km verder rijd en bijna verrast wordt door het abrupte einde van de weg. De witte lijn blijkt door te lopen tot op het einde van het asfalt en onder een vangrail door. Gelukkig maakt een man die juist uit een geparkeerde stapt me er attent op. Diezelfde man komt naar me toe en spreekt me aan, het blijkt een Belgische toerist uit Leuven te zijn die hier voor een weekje is. Al pratend wandelen we het pad naar de rand van de canyon af. Het panorama is hier zo mogelijk nog indrukwekkender, het laatste gedeelte van de wandelweg is echter niet voor mensen met hoogtevrees. De kloof strekt zich boven en onder ons uit, de rivier in zijn bedding lijkt een dun zilveren lint op de bodem. We ontmoeten hier ook nog 2 Nederlandse koppels zodat het nog een gezellige koffieklets wordt, zonder koffie dan wel.
Terug op de parking neem ik weer afscheid van de Leuvenaar, ik stel mijn GPS weer op met als bestemming Kambala. Ik merk ook ineens op dat mijn radio niet speelt en ook niet in gang wil gaan, als ik het schakelaartje dat de radio overschakelt naar de woonbatterij even heen en weer verzet springt hij aan en krijg ik ook weer een beeld van mijn achteruitrijcamera! Dat is een opluchting want die laatste miste ik wel heel erg. Het eerst deel van de route is de omgekeerde kopie van deze morgen, maar in Perama gaat het dan richting oosten. Zoals voor de rest van de route in Griekenland heb ik bij het plannen geopteerd om geen autosnelwegen te volgen, die doe ik al genoeg op de heen en terug weg, bovendien bieden de kleinere wegen wat meer afwisseling en zie je nog een keer iets. Zoals loslopende koeien, schapen, geiten en (herders)honden onder andere. Gezien er een nieuwe autosnelweg dezelfde richting uitgaat en de taksheffingen daarvoor nog niet van toepassing zijn, kom ik alleen wat lokaal verkeer tegen en ook dat is minimaal.
Een eindje voor Metsovo bezorgt mijn GPS me nog een verrassinkje, blijkbaar loopt een deel van de oude route hier gelijk met de nieuwe autosnelweg en dus stuurt mijn geprogrammeerde GPS me via steile, kronkelende bergwegels naar de hiervoor genoemde stad. De wegen worden smaller en smaller tot ik op het punt kom dat ik een haarspeldbocht in 2x moet nemen met een keertje steken. Als ik terug op de “normale” route ben, heb ik die helemaal voor mezelf. Ik weet wel dat deze me over de Katara pass voert, maar het is hier nu toch wel heel erg stil. Al gauw merk ik waarom, ondanks dat het wegdek er nog vrij recent uitziet, zijn er hele stukken soms gewoon weggespoeld. Op andere plaatsen is het asfalt tot wel 15cm verzakt, met abrupte breuklijnen die voorzichtig moeten genomen worden. Op nog andere plaatsen is het wegdek volledig gescheurd alsof het elk ogenblik vanonder de wagen kan wegvallen. Erg gerust ben ik er niet op, dit zijn bijna Afrikaanse toestanden. De kapelletjes die gemiddeld iedere 2e bocht een dodelijk ongeval markeren zijn ook niet direct goed voor de gemoedsrust. Het uitzicht rondom blijft echter schitterend, jammer dat een deel ervan verloren gaat omdat ik mijn aandacht aan de gul van haarspeldbochten voorziene weg moet geven. Een korte stop zo nu en dan biedt me toch de kans om alles wat in me op te nemen.
Als ik mijn eindbestemming voor vanavond nader zie ik in de verte reeds de typische rotsen van Meteora oprijzen. Op een groen bergtop staat er een wit afstekend kerkje dat ook nog een fotostop waard is. Mijn camping voor vannacht, Vrachos Kastraki, ligt aan de voet van de glad geërodeerde rotsmassieven waartussen ik morgen op zoek ga naar de beroemde kloosters. Vanavond echter nog mijn eerste echt Griekse maaltijd in het restaurant van de camping. Voor ik die kan bestellen echter nog een babbeltje met 2 Nederlandse koppels die ik reeds in Dodoni tegenkwam. De tadziki en Souvlaki smaken me uitstekend op het terras van het restaurant. Op dezelfde plaats is er ook een gratis internetaansluiting die me toelaat nog even wat nieuws door te spelen.

Donderdag 19/05/11

Vanmorgen ga ik de verschillende kloosters van Meteora verkennen. Er zijn er 6 die te bezichtigen zijn, het kaartje dat ik gisterenavond bij aankomst op de camping kreeg is alvast een goede leidraad en in de Lonely Planet reisgids staat er ook een plannetje en de nodige uitleg van wat er in welk klooster te zien is. Als ik uitcheck op de camping krijg ik nog een houten iconostase en een reproductie van een tekening van Meteora mee als geschenk. Omdat ik niet zeker ben of ik de volgende dagen campings heb (waarschijnlijk niet dus) zorg ik er ook voor dat mijn drinkwatertank bijgevuld is en de toiletcassette leeggemaakt.
Rond 11u begin ik dan aan de 10km lange rondrit. Het eerste klooster op de lijst is het Agia Nikolaos Anapafsas, dat amper 2km van het centrum van Kastraki verwijderd ligt. Gezien al deze kloosters bovenop of tegen de wanden van rotspieken gebouwd zijn, dienen er heel wat trappen gedaan te worden, ik voorzie alvast ook wat drank. Ook de regenvest gaat mee, niet zozeer omdat ik regen verwacht, maar omdat de kledingsvoorschriften in de kloosters voor mannen o.a. lange broek en lange mouwen voorziet, de vrouwen zijn nog minder bedeeld want die mogen bovendien zelfs geen lange broek dragen. Als beloning na de lange klim mogen de bezoekers 2€ neertellen voor de toegang, alleszins erg schappelijk als toegangsprijs, zeker als je weet dat deze kloosters, na het Parthenon in Athene, zowat de grootste toeristische bezienswaardigheid zijn van het land. Ik kuier door de verschillende gebouwen, de religieuze kant van de zaak raakt me zo niet, ik ben vooral tuk op de locaties en de gebouwen zelf. Ongelooflijk hoe ze al die bouwmaterialen daar ooit gekregen hebben.
Als ik bij het volgende klooster aankom, het Roussanou klooster, is het al een beetje drukker en is het zoeken naar een parkeerplaats. Ik zet me even provisoir achter een Land Rover Defender Td5 met hefdak die me zojuist aan het vorige klooster voorbijreed en knoop een gesprekje aan met de Italiaanse eigenaar. Hij is ook alleen op weg, maar op doorreis naar Turkije, vanwaar hij naar Syrië en Iran wil voor nog een maandje of 2, 3.
Hij was hiervoor onder andere in Jordanië. Hij gaat er weer vandoor en ik neem snel een meer geschikte parkeerplaats in die juist is vrijgekomen. Het brede pad naar het monastery ziet zwart van het volk, dat geeft in de kleine gebouwen natuurlijk een drummen van jewelste. Gelukkig zijn de meeste vooral geïnteresseerd in de kapel of kerk met alle iconostaces, muurschilderingen en zelf enige die een kaarsje willen branden. Net zoals in het vorige klooster is er ook hier een souvenirshop waar kaarsen en allerlei andere religieuze prullaria kunnen aangeschaft worden. Ik beperk mij tot enige prentbriefkaarten van de prachtige rotsformaties van de Meteoren.
Het Varlaam klooster is het volgende in de rij, van het ene gebouw zie je trouwens een deel van de andere liggen, zo kan ik van hieruit de 2 vorige bezochte sites nog duidelijk zien. Elk van de kloosters heeft ook zijn eigen wijze om goederen en mensen te transporteren, sommige maken gebruik van een wiebelend bakje langs 2 kabels, bij andere is dat een gesloten cabine , die er al niet veel betrouwbaarder uitziet en bij nog andere betreft het gewoon een groot net dat met een grote winch (vroeger een met mankracht aangedreven dommekracht) wordt op en neer gelaten. Voor de talrijke bezoekers zijn er ondertussen de ontelbare treden aangelegd die ervoor zorgen dat er geen files van hier tot Tokio staan. In dit geval is er ook nog een houten brug over te steken alvorens zich na de afdaling opnieuw omhoog te begeven.
Het 4e klooster op rij, is het grootste en rijkste klooster van allemaal dank zij één of andere koning die zijn rijkdommen aan het klooster geschonken heeft en zelf ingetreden is als monnik. Het gebouwencomplex is inderdaad enkele keren groter dan de vorige, er bevinden zich zelfs 3 verschillende museumpjes in. Het meest merkwaardig hier is het Ossuarium, een soort bergplaats waar op een schap de doodshoofden van de overleden bewoners bewaard worden. De andere beenderen liggen netjes opgestapeld tegen de wand. Hoe ze aan deze vleesloze beenderen komen staat nergens vermeld en misschien is dat maar best ook. In de meeste kloosters mag er in de kerk/kapel en hier ook specifiek in de musea niet gefilmd worden en ook geen foto’s genomen worden. Deze kerk van Great Meteora, heeft blijkbaar wel iets speciaals want de gelovigen hier lijken wel pelgrims die veel kruisjes slaan, kaarsen branden en blijkbaar briefjes schrijven om deze vervolgens in de daartoe bedoelde plaatsen op te bergen. De shop doet hier goede zaken lijkt me. Blijkbaar zijn al deze kloosters trouwens ook nog bewoond, het ene door monniken, een ander dan weer door nonnen, allen gekleed in lange zwarte kledij, de mannen met de typische Grieks-orthodoxe baarden en hoedjes. Als er één of andere gezaghebbende priester tussen de bezoekers opgemerkt wordt ontstaat er wat beroering onder de originele bewoners van het klooster gevolgd door diepe buigingen en handengekus.
Er blijven nu nog 2 plaatsen over die iets verder verwijderd liggen, alhoewel, ik heb na deze 4 eerste nog geen 7 km gereden, de benen hebben echter al wel goed hun best mogen doen. Het Agia Triada klooster is veruit de site met de meest spectaculaire ligging, bovenop een alleenstaande rotskolom. Ik wandel deze keer maar een klein stukje want op het bord aan de parking staat reeds vermeld dat dit vandaag, donderdag niet toegankelijk is voor het publiek. Bij het verder rijden is het weer slalommen tussen de honden, sommige verzorgt en duidelijk eigendom van iemand, maar wel loslopend, andere ruige herdershonden die echter alleen oog hebben voor de kuddes koeien of schapen en geiten en tenslotte de nog ruigere, soms vals kijkende zwervershonden, onverzorgd en nu en dan uitvallend naar een autoband om een hap uit te nemen om met veel lawaai een eindje achterna te hollen als je voorbij rijdt. Het laatste complex dan is het Agios Stefanos klooster dat erg dicht bij de weg ligt en, ondanks anders aangekondigd, gesloten blijkt te zijn. Blij toe want ik heb ondertussen de buik zowat vol van de religieuze belevenissen. Een kraam met souvenirs begint op te ruimen, waarbij enkele keramische potjes sneuvelen, hij kan nog altijd proberen ze aan de man te brengen als antieke potscherven, denk ik dan maar.
Voor mij is het nu tijd om er een keer vandoor te gaan, het is ondertussen rond 15u00 en ik heb nog zo’n 140km te bollen naar Kastoria. Onderweg zijn er geen specifieke bezienswaardigheden opgenomen op de planning, afgezien van het landschappelijk schoon. De route volgt weer grotendeels het tracé van een nieuwe autosnelweg waarheen ze danig omheen kronkelt. Mijn GPS kent de autostrade zelfs nog niet en stuurt me er zelfs een paar keer op, waar ze de oude weg overlapt. Ik stop een keertje bij een brug over de rivier en een mooie canyonwand, maar voor de rest vorder ik vlot.
In Kastoria moet ik op zoek naar een Camping Christina, waarvan ik alleen weet dat ze zich naast een kerk bevindt en door de priester uitgebaat wordt. Doch in deze stad bevinden zich letterlijk enkele 100-den kerkjes, bij toeval kom ik uiteindelijk juist terecht om te vernemen dat de geruchten waar zijn en de camping opgedoekt is. Doch de priester die er rondloopt verwijst me naar een plaats waar reeds 2 andere campers staan en zegt me dat ik hier gerust zonder probleem kan overnachten op de parking van de Kapel van Ayios Ioannis Theologos en het Byzantijnse klooster van Panayia Mavriotissa. Ik maak dan nog enkele foto’s van deze gebouwen en de muurschilderingen en ga kijken of het ernaast gelegen restaurant open is, er brand nog ligt en er loopt nog een kelner rond maar die maakt met handgebaren duidelijk dat het gesloten is. De Grieken zijn nochtans berucht voor hun late etenstijd, dan maar zelf nog snel iets in elkaar geflanst.

Vrijdag 20/05/11

Vannacht goed geslapen tot ongeveer 5u30 en dan vond een plaatselijke nozem het nodig van zijn boom-box systeem in zijn Johnny-bak uit te gaan proberen. Gelukkig niet lang en al bleef er nog wat gepraat, de rust keerde weer. Om 7u30 dan opgestaan om het water voor de douche te laten opwarmen en er nog even terug ingekropen. Na de ochtendhygiëne ben ik aan het ontbijten als de 2 Oostenrijkse motorhomes, die hier al stonden toen ik aankwam, vertrekken. Een Nederlandse motorhome is gisterenavond nog later toegekomen.
Ik rijd een stukje langs het meer en stop bij één van de fraaie herenhuizen die de stad rijk is, in typische bouwstijl met de gelijkvloerse verdieping geheel in natuursteen en de bovenverdieping, die oversteekt aan alle zijden, opgebouwd uit een houten geraamte en opgevuld met dikke lagen witkalk. Dit is goed te zien bij enkele vervallen ruïnes van zulke huizen even verderop. De stad is, zoals reeds vermeld, ook rijk aan kerkjes uit de Byzantijnse tijd, die overal tussen de huizen verspreid staan. Het zijn echter eerder kapelletjes, de omvang in aanmerking genomen. Sommige zijn prachtexemplaren, andere eenvoudige witte huizen en nog andere vervallen ruïnes die nodig aan restauratie toe zijn.
Het is tijd om verder op weg te gaan naar de Prespa meren. De route ernaar toe loopt over enkele bergpassen met eindeloos lange hellingen van zo’n 10%, maar ik raak er traag maar zeker en de meren ontvouwen zich onder mij als ik de laatste helling af kom. Ik parkeer de camper op de parking van het kleine dorpje, en nog voor ik 10 stappen in het dorpje gezet heb vraagt een man me al of ik geïnteresseerd ben in een boottochtje op het Megali Prespa meer. Natuurlijk ben ik dat, het is daarvoor dat ik gekomen ben, maar eerst de kat uit de boom kijken, wat er wordt aangeboden tegen welke prijs. Dat blijkt alleszins goed mee te vallen en in de lijn te liggen van wat ik in mijn reisgids las: 30€ voor een uurtje varen langs de rotsschilderingen en de 3 Askitiria’s (kluizenaarsgrotten). Ik hap dus toe en even later varen we het haventje uit in een verrassend modern bootje. De witte en grijze pelikanen maken zich snel uit de voeten als ze in ons vaarwater komen, ze zweven sierlijk enkele centimeters boven het wateroppervlak, ook de aalscholvers gaan er snel vandoor. Onze eerste stop is een op de rotswand geschilderde madonna met kind uit de 15e eeuw, de tweede eentje uit de 14e eeuw met als rariteit dat het kindje op de andere arm gedragen wordt dan gewoonlijk uitgebeeld. Deze laatste is blijkbaar ook al wat meer aangetast door de tand des tijd. De eerste hermitage is niet meer dan een muurtje in een grot, maar de 2e is al heel wat interessanter, in het Askitiria Metamorfosi zijn er nog wat muurschilderingen zichtbaar en fladderen de vleermuizen wild in het rond als ik het kluizenaarsheiligdom binnen kom. Ik keer terug naar het bootje en mijn kapitein stuurt zijn vaartuig vloeiend naar de volgende bestemming. De Mikri Analipsi grot waar meerdere monniken samen leefden en waarin er in de grot, die toch wel zo’n 50m boven de oever van het meer ligt, bevat naast de resten van de kluizenaarscellen ook een kleine kapel. Deze is van binnen volledig gedecoreerd van aan de grond tot het volledig plafond toe. Ook de buitenkant is wit gekalkt en voorzien van donkerrode strepen die een illusie van ingemetseld houtwerk geven. We varen hier langs het drielandenpunt dat in het Megali Prespameer ligt, Albanië, de Republiek Macedonië en Giekenland hebben elk een deel van het meer in hun bezit. Het is tijd om terug te keren naar Psarades waar ik na aankomst op een terrasje ga zitten voor het middagmaal. Normaal ga ik ’s avonds op restaurant, maar omdat ik nog niet weet waar en wanneer ik vanavond ergens ga terechtkomen, heb ik besloten het er nu maar van te nemen. Ik bestel een Fettacrème met brood als voorgerecht en kippensouflaki als hoofdgerecht. de grote loebas van een hond van het restaurant, is eeuwig mijn vriend als ik hem de restjes opvoer.
Al met al is het weer 15u30 wanneer ik vertrek, als ik de afslag naar Pyli en Vondrero voorbij rijd merk ik dat er hier zelfs een parkeerplaats voor motorhomes met elektriciteitsvoorziening is. Een verassing in dit gebied dat toeristisch nog niet zo op de kaart staat. En op de route naar Florina passeer ik een skigebied waar er zelfs een camping blijkt te zijn. Geen van beide heb ik teruggevonden toen ik mijn planning aan het opmaken was. Ook hier weer is de toestand van de wegen soms erbarmelijk, scheuren, potholes, grote stenen of zand en gruis die de weg overspoeld hebben en af en toe een verdwaalde hond of koe die de baan oversteekt. Gelukkig is het erg rustig en heb je dus meestal de tijd en plaats om uit te wijken. Op één plaats lijkt de weg zelfs een koeienstal en ligt de mest enkele centimeters dik over de ganse rijweg, enkele seconden later hangt die natuurlijk in klodders aan de wanden van de camper. Wanneer ik in Kella aankom is het nog wat vroeg om al te stoppen, bovendien zie ik hier en aan het verderop gelegen Vegoritida meer nergens een goede mogelijkheid om te overnachten in het wild. Ik besluit dan maar verder te rijden tot Edessa en daar de waterval en bijhorende grot al te bezoeken. In een supermarkt vul ik eerst het rantsoen wat aan, nadat ik onderweg als gezwicht was voor een kriekenverkoopster. Het eerste idee dat een waterval in het midden van een stad nooit veel zaaks kan zijn moet ik toch herzien want het blijken toch een paar forse watervallen te zijn die zich van de bovenstad in de vallei van de benedenstad storten. Ook hier geen goede overnachtingplaatsen te ontdekken en dus gaat het verder richting Pella, misschien dat ik kan overnachten op de parking van de Pella ruïnes. Doch dat is blijkbaar gemakkelijker gezegd dan gedaan, ik mis interpreteer een bord slecht en verlies zo heel wat tijd met het vinden van de site. Bovendien blijkt deze volledig afgesloten, niet zomaar wegens het sluitingsuur maar voor een langere periode met grote zelfklevers over de borden met de normale openingsuren, met daarop de boodschap dat de site gesloten is. Ik heb stilaan genoeg van het zoeken naar een plaats die iets of wat voldoet om een rustige nacht door te brengen. Als ik op mijn GPS vraag van de dichtstbijzijnde camperparking of camping weer te geven blijken beide +/- 50km verder te liggen. Gezien de camping het minst uit de richting ligt voor de verdere reis morgen, kies ik daarvoor. Voor ik echter goed en wel op weg kan stuurt de Tomtom me nog in enkele zandwegels die me tussen de moerassen brengt, een gevolg van de combinatie van gekozen instellingen, zonder tolwegen en de Griekse overheid die een tolweg over de oude route heen heeft gelegd zonder direct alternatief. Dan maar de tolweg die me juist 2, 80€ kost en wat gemoedsrust brengt. Bovendien vordert het zo wat sneller en ben ik nog op het “redelijke” uur van 21u15 op de camping. Gelukkig kan ik daar dan ook nog terecht, ik heb al landen geweten waar je na 18u00 niet meer moet komen aankloppen!

Yohani

[Wolf]

. Ik merk ook ineens op dat mijn radio niet speelt en ook niet in gang wil gaan, als ik het schakelaartje dat de radio overschakelt naar de woonbatterij even heen en weer verzet springt hij aan en krijg ik ook weer een beeld van mijn achteruitrijcamera!
Yohani

Toch ergens een slecht contact dat misschien de oorzaak was van je platte batterij de eerste dag??.
Goede reis verder.

[Yohani]

Zaterdag 21/05/11

De eerste week is weeral voorbij! Het weertje is vanmorgen zoals ik het hier op voorhand verwacht had, lekker warm dus. Na de gewoonlijke ochtendbezigheden check ik het niveau van de motorolie een keer, want ik heb er sinds het vertrek in België weeral heel wat kilometers opzitten en er nog niet aan gedacht om ze na te kijken onderweg. Er mag wel een beetje bij en dus maak ik dat ineens in orde. Ik denk er ook aan dat ik geen koelvloeistof meegenomen heb en besluit bij de eerste tankbeurt voor alle veiligheid toch maar wat aan te kopen.
Eerste werk vanmorgen is 40km terug naar Diavata op daar de route van gisteren weer op te pakken. Naar Pella keer ik niet terug gezien de site toch gesloten is. Vandaag staan er weinig of geen bezienswaardigheden op de planning. Niet dat ik er geen zin in heb, maar tijdens het plannen bleek er voor deze streek nu eenmaal niets te vinden. Hopen dus maar dat het landschap zelf wat te bieden heeft. Eerst gaat het nog tussen de fruitboomplantages door maar algauw wordt het vlak landbouwgebied waaraan niet veel te beleven valt dan kilometers vreten. Wat wel opvalt is het enorm aantal klaprozen die hier nog groeien, zowel in de berm, maar ook ganse velden, naast tal van andere wilde bloemen. Vandaag kom ik ook weer een landschildpad tegen die op zijn eigen tempo de straat over steekt, een hachelijke bedoening. Dit is toch al de derde in een week die ik zie. Naast de reigers en pelikanen van gisteren heb ik voorts alleen nog maar een dode vos en het talrijk aanwezige loslopende vee en honden en katten gezien. Een doodgereden slangetje telt niet echt mee, evenmin als de borden die waarschuwen voor overstekende beren… .
Ik ben al voorbij Seres als ik een bordje zie dat verwijst naar de Alistrati Cave, gezien het totaal gebrek aan alternatieven is mijn besluit snel genomen en sla ik de 6km lange zijweg in. De bedoeling is om eerst een boterhammetje te eten, maar ik wil ga toch al een kijken wanneer de volgende toer gaat. Voor ik het weet ben ik in de groep die 5 minuten later vertrekt ingedeeld. Nooit een zo gemakkelijk toegankelijke grot gezien, je wandelt er gewoon in over een 2m breed betonnen pad, volledig geschikt voor rolstoelen. De grot zelf is best ook wel de moeite waard met tal van verschillende druipstenen. Ik moet deze keer ook de hele uitleg in het Grieks niet nog een keer aanhoren in het Engels omdat ik een blad met de vertaling meegekregen heb. Jammer alleen dat er in de 1500m lange grot opnieuw niet mag gefotografeerd of gefilmd worden.
Na het bezoek is het dan tijd voor een snelle hap en dan ga ik weer verder. De Chateau Lazaridi Winery in de buurt van Drama verschijnt niet in mijn gezichtsveld, maar dat is om het men een zinspeling te zeggen geen drama… . Het duurt nog tot ik de Nestosvallei bereik alvorens het landschap er wat interessanter op wordt. Onderweg wordt ik onverwacht getrakteerd op een frisse regenbui die het zwoele warme weer wat opfrist. Als ik een bordje met de verwijzing Castle of Kalyva opmerk, besluit ik nog een omweg te nemen. De bergwegel kronkelt deze keer 9km door de bossen alvorens me voor een gesloten poort te zetten. Daar heb ik echter niet die hele weg voor afgelegd en wanneer ik zie dat er een stuk van de omheining handig verwijderd is, kruip ik erdoor en ga op zoek naar “mijn” kasteel. Het wordt nog een hele wandeling bergop, maar uiteindelijk sta ik voor de 2m hoge funderingsmuren die met enige verbeelding ooit een kasteel kunnen gevormd hebben. Ook het panorama rondom de berg kan me wel bekoren. Terug in de camper besluit ik een stuk verder te rijden dan voorzien. In Xanthi stop ik voor een foto van een mooie kerk, geen ruïne deze keer, en krijg er gratis het plaatje van een bruid en bruidegom bij die met hun gevolg de kerk uit komen. Van hieruit gaat het voor de laatste trek naar Alexandroupoli over de autosnelweg. Vreemd maar ik kan me deze route die ik in ’95 op weg naar Turkije ook reed, helemaal niet meer voor de geest halen. De weg zelf is ondertussen onder het asfalt van de autosnelweg verdwenen, maar ook het landschap roept geen herinneringen bij me op. Om 20u30 rijd ik de camping binnen, ik sta 2 dagen voor op mijn schema, maar die weet ik ten gepaste tijden wel te benutten.

Yohani

[Yohani]

. Ik merk ook ineens op dat mijn radio niet speelt en ook niet in gang wil gaan, als ik het schakelaartje dat de radio overschakelt naar de woonbatterij even heen en weer verzet springt hij aan en krijg ik ook weer een beeld van mijn achteruitrijcamera!
Yohani

Toch ergens een slecht contact dat misschien de oorzaak was van je platte batterij de eerste dag??.
Goede reis verder.

Dag Wolf,

Met de batterij in elk geval geen problemen meer gehad. nu is er in de weken voor mijn vertrek nog wel één en ander gebeurd aan de camper (nieuwe woonbatterij, nieuwe print voor de ijskast,...) misschien gewoon het contact teveel opgestaan in die periode, zonder te draaien...

Yohani

[Yohani]

MILJAARDE NONDE.....

Zondag 22/05/11

Het begon vanmorgen nog goed, de zon was al op toen ik naar de sanitaire blok ging en de plannen voor vandaag waren duidelijk, een bezoekje aan het Dadia Forest en de Evros Delta. Maar eerst een bezoekje aan de wandelpromenade en vuurtoren van Alexandroupli. Ik rijd de 4km van de camping naar een parking juist achter de vuurtoren, maar wanneer ik de auto in zijn achteruit wil zetten begeeft de koppeling het, het pedaal geeft geen weerstand meer, maar lijkt niet tot helemaal beneden te gaan. Ik heb niets geroken dus de koppelingsplaat lijkt me onwaarschijnlijk, ik heb op het Land Rover forum wel een keer gehoord van de vork van de koppeling die te zwak zou zijn waardoor een bol die een stangetje vasthoudt erdoor schiet met alle gevolgen van dien. Zou het dat kunnen zijn, ik contacteer Jacques op het thuisfront, die zich wel in mijn diagnose kan vinden, maar ook vraagt de olieniveaus na te zien. De olieniveaus zijn in elk geval in orde, de ironie wil dat ik vanmorgen voor alle zekerheid de niveaus van de motorolie en de koelvloeistof nog een keer nakeek voor het vertrek. Mijn eerste gedacht is om te proberen terug te geraken op de camping, maar dat plan kan ik al gauw laten varen, de versnellingspook is niet te bedienen zolang de motor draait. Als deze stilligt gaat het wel, zonder koppeling weliswaar, maar vertrekken is er niet bij. Dan maar op zoek naar iemand die me kan brengen, doch dat is nog geen sinecure hier op een zondag op de grens met Turkije. Bij de havenpolitie geven ze me enkele telefoonnummers maar als ik deze wil bellen lukt dat maar niet. Dan maar te voet op weg naar de camping om daar hulp in te proberen roepen. Onderweg passeer ik een Daihatsu garage waar men aan het kuisen is en vraag nog maar een keer of er hier in de stad soms een Land Rover garage is, maar dat zou niet het geval zijn. Ze willen echter morgen wel even naar de auto kijken, maar slepen kunnen ze niet. 50m verder is er een benzinestation met garage en een depanneur van Hellas Assistance. Aanbellen heeft echter geen succes tot een behulpzame chauffeur via zijn telefoon de nummer belt die bij mijn buitenlandse telefoon niet werkt(e). Enkele minuten later is de eigenaar er die me eerst terug naar de camper brengt om te zien of deze wel op zijn vrachtwagen kan. Ook hij probeert van alles uit tot de batterij het opgeeft, nog een probleem erbij. Panos, zo noemt hij, gaat dan een startbatterij halen en belt vervolgens zijn technieker die nog opdaagt ook, probeer het maar een keer in België op een zondag. De arme man kan hier echter ook niet veel doen, ik probeer hem duidelijk te maken waar ik denk dat het probleem zit. Hij besluit van de vrachtwagen te halen en de camper naar de garage te brengen, vanavond naar de camping en morgen naar de garage zien ze niet echt zitten. Ik krijg de belofte dat ze er morgen om 9u00 naar zullen kijken. Hopelijk is er een oplossing of mijn verlof zou wel een keer een stuk korter kunnen worden dan gepland. Na een tijdje in de camper over de omgeving gelezen te hebben besluit ik niet bij de pakken te blijven zitten, dat brengt toch ook geen oplossing, en naar het centrum te wandelen. Het middageten is er bij dit alles ingeschoten, maar ik ga alvast de bezienswaardigheden van het stadje bezoeken zoals voorzien was, en nog een stukje eten alvorens hier terug te komen om te slapen. Hopelijk is er morgen beter nieuws te melden.

Yohani

[Kris]

Alvast ons Belgisch duimpje voor een vlotte herstelling.

[Peter Puma]

Ik duim ook mee

[eL Tee]

Met een LR op reis... Je weet altijd wel wanneer je vertrekt, maar nooit wanneer je toekomt

Fingers crossed opdat die Daihatsu-mannen het op kunnen lossen! Als ze ervaring hebben met Rocky's, dan zal dat wel. 't Is een beetje van hetzelfde soort: met een stuk ijzerdraad, wat Duct-Tape en een Leatherman een wagen aan de praat houden

[wodan]

Succes gewenst vanuit België (nu het nog bestaat)!

[De Rob]

Alléé Yohani,
Uw wagen heeft gans uit mekaar gelegen twee jaar geleden......en u heeft niets aan de koppelingsvork gemodifiert.... Dat is het zelf zoeken hé manneke.
Nu kan uw boite er af......want als ge nu op een "blok beton" duwd,zal de vork zal uw probleem wel zijn.
Bij gebrek aan een nieuwe vork kan u de opengebarsten vork dichtkloppen en er een stukje plaat( bvbv een 4cm breed x3 à 4mm dik) laten over lassen.
NIET tot tegen de druklager want dan heeft u problemen met het scharnieren..
Rob

[Wolf]

Misschien kan iemand een fotoke plaatsen van zo'n versterkte vork, dan is hij zeker dat het goed gebeurt.
Zo'n herstelling kan iedereen. Ik zou alvast beginnen met de vloeren te verwijderen en het boite-deksel. Misschien ook je cubbybox want je poken moeten min. 20cm achteruit kunnen . Time is money, hé.

Succes Yohani.

[Fennek]

[De Rob]

Ik heb via pb hem gemaild.Maar ik weet niet of hij die ontvangt.
Rob

[tracker]

mooie reis!
ik volg je verslag op de voet met in een ander venster google earth om te kijken waar je zit
gr pascal

[Yohani]

Maandag 23/05/11

Het verdict is gevallen, het is niet het pompje of de vork die me parten speelt volgens de garage, maar waarschijnlijk de buté. De garage is niet uitgerust om de versnellingsbak er vanonder te halen, dus volledige zekerheid is er niet. Dan maar contact genomen met mijn repatriëringverzekering die informatie gaat inwinnen over de aanwezigheden van een Land Rover garage. Na wat een eindeloos wachten lijkt komt het nieuws er dan door. De dichtstbijzijnde Land Rover garage is in Thessaloniki, 350km hier vandaan, en bovendien kan men zelfs niet garanderen dat de wagen binnen de 2 weken gerepareerd wordt, zelfs niet met de stukken aanwezig. Zo komt er dus een triest einde aan mijn 4 weekse Griekenlandreis na amper één week, ik kreeg maar juist de smaak goed te pakken. Vanavond om 21u00 een vlucht van Alexandroupolis naar Athene, waar ik een korte nacht in een hotel doorbreng en vervolgens morgenvroeg om 8u30 naar Brussel om daar om 11u10 aan te komen. De camper volgt op een vrachtwagen binnen enkele weken, hopelijk zonder bijkomende problemen.
De tranen staan me in de ogen wanneer ik dit neerschrijf, maar het is niet anders, de anticlimax is enorm…. .
Het zal wel aan de omstandigheden liggen maar zelden zo een enerverende vlucht van maar een uurtje meegemaakt, plaats genoeg dat wel, maar twee rijen achter mij zit er een jong koppel met een baby die niet gewoon huilt maar echt schel uithaalt, en dat de hele vlucht lang. Aan de andere kant van het gangpad speelt een jonge kerel met een speciaal daartoe ontworpen kleinood: een koordje met twee stalen cilindertjes die hij constant rond zijn vingers laat tollen en tegen elkaar klikken, achter mijn een vrouw die hetzelfde doet met een stenen kralenketting, of men continue met een balpen naast je oren zit te klikken. Leuk is anders.
Ik moet zeggen dat de diensten van mijn repatriëringverzekering vooralsnog zeer vlot werken, alle taxi’s op de afspraak, alle tickets in orde, evenals het hotel hier in Athene.

Morgen rond de middag thuis.

@ Rob zie PB

Yohani

[Fennek]

Welke garage is er nu niet uitgerust om een boîte er vanonder te halen, die kerels hadden duidelijk geen zin om zich vuil te maken.

[tom D.]

Welke garage is er nu niet uitgerust om een boîte er vanonder te halen, die kerels hadden duidelijk geen zin om zich vuil te maken.

mijn schoonvader zit halfjaarlijks in Griekenland. De verhalen dat ik daarvan hoor
Jammer van de vakantie

[Basil]

Welke garage is er nu niet uitgerust om een boîte er vanonder te halen, die kerels hadden duidelijk geen zin om zich vuil te maken.

om een boite eraf te halen en de drukgroep te vervangen hebt ge niets nodig; een brug is gemakkelijk en een borstel steel, btdt
dat een merk garage dat nu niet kan
duimen voor je volgende vakantie, die kan alleen maar beter zijn

[Maxweasel]

Een boite haal je er op vlakke ondergrond toch zelf onderuit met een krik???

en dan koppeling loshalen en vork & drukgroep bekijken. Zelfs zonder technische kennis een half dagje werk...

[Henk]

@Yohani: heel jammer maar als je je haast met terug te komen kun je nog helpen op het treffen

[De Rob]

Welke garage is er nu niet uitgerust om een boîte er vanonder te halen, die kerels hadden duidelijk geen zin om zich vuil te maken.

om een boite eraf te halen en de drukgroep te vervangen hebt ge niets nodig; een brug is gemakkelijk en een borstel steel, btdt
dat een merk garage dat nu niet kan
duimen voor je volgende vakantie, die kan alleen maar beter zijn

En dan na twee maanden komt uw wagen thuis en merkt ge dat met een scheut dot 4 en ontluchten het spel terug ontkoppelt.

Ik hoop dat die mannen toch geprobeerd hebben om dit na te zien.
Rob

[boots90]

Een boite haal je er op vlakke ondergrond toch zelf onderuit met een krik???
en dan koppeling loshalen en vork & drukgroep bekijken. Zelfs zonder technische kennis een half dagje werk...

+1...
Te weinig 'Fakelaki' gegeven zeker?

Grtz,


Boots

[Yohani]

Ben ondertussen thuis.

Ik ga morgen weer aan het werk zodat de nog openstaande vakantiedagen niet verloren zijn.
Gisteren was het even goed slikken, maar nu ook al van het idee, dat er eigenlijk niet veel verloren is.

Nu de camper nog binnen een aanvaardbare periode thuis krijgen zodat die kan hersteld worden en dan kan ik opnieuw beginnen verlofplannen maken. Het olieniveau is nagekeken, dat is het dus niet.

Van wat ik in die week al gezien heb van Griekenland, smaakt het in elk geval naar meer, de planning heb ik al dus... .

Yohani

[Wolf]

Een boite haal je er op vlakke ondergrond toch zelf onderuit met een krik???

en dan koppeling loshalen en vork & drukgroep bekijken. Zelfs zonder technische kennis een half dagje werk...

just, behalve die 1/2 dag. Dat wil ik nog wel eens zien. Als je dat nog eens doet, kom ik de tijd opnemen.

dat zou ik toch ook wel ergens op ne camping herstellen, maar zou daar toch wel zeker 2 dagen tijd voor nemen.('t is tenslotte vakantie)
En... daar zal toch ook wel een LROCG zijn.

[Kris]

Maandag 23/05/11

Het verdict is gevallen, het is niet het pompje of de vork die me parten speelt volgens de garage, maar waarschijnlijk de buté. (

Die diagnose is inderdaad makkelijk te stellen door't slave pompje te demonteren en dan in de opening te loeren om te zien of de pin door de vork geduwd is of niet.

[Yohani]

Er is blijkbaar wel een hiaat in mijn verhaal want de uiteindelijke garage waar de camper naartoe gebracht werd is die van de sleepdienst die de wagen zondags op de parking komen ophalen is. En dat is geen merkgarage maar een sleep- en hersteldienst.

Het probleem is ook dat eens je de verzekering ingeschakeld hebt, je ook niet meer doet of laat wat je wil (onder andere merkgarage van de wagen). Vandaar dat ik pas na de eerste analyse van de sleep en hersteldienst afgewacht heb om de verzekering in te schakelen. Je kan dan natuurlijk zeggen dat je op eigen risico een andere garage neemt, maar als het uiteindelijke verdict dan toch erger is dan gedacht, zal je ook niet meer moeten aankloppen voor de repatriëring nadien. Dat risico wou ik ook niet nemen.

Yohani

[Wolf]

Een paar vraagjes:
bestaan er ook "extra sterke" buté's?
Wat is er in 't geval van Yohani dan just kapot aan die buté?
Kun je echt door dat gaatje van de slavepomp die vork zien of heeft Kris een demonteerbaar oog?
(dan heb ik interesse) .

[Yohani]

In principe is het hele zootje (koppelingsschijf, buté,... ) vervangen geweest toen we in 2005 een nieuwe koppeling gestoken hebben (vervangen steeds alles in dat geval), of er toen een heavy duty vork gestoken is geweest heb ik geen idee van, indien er toen op gewezen is dat dit een zwak punt is normaal wel, want in dergelijke gevallen is goedkoop gewoonlijk miskoop.

In 2007 is dan de tussenbak vervangen na de panne op terugreis van Ierland. Sindsdien is daar niets meer van open geweest.

Je mag één ding niet vergeten, mijn camper zit met zijn 3 Ton en een rechte bak erop die veel wind neemt, steeds op zijn maximum voorziene last en dat heeft ook zijn gevolgen voor slijtage natuurlijk.

Het heeft in elk geval niet veel zin om nu veel te speculeren, het is nu afwachten tot de wagen thuis is en open ligt.

Yohani

[wodan]

Het probleem is ook dat eens je de verzekering ingeschakeld hebt, je ook niet meer doet of laat wat je wil (onder andere merkgarage van de wagen). Vandaar dat ik pas na de eerste analyse van de sleep en hersteldienst afgewacht heb om de verzekering in te schakelen. Je kan dan natuurlijk zeggen dat je op eigen risico een andere garage neemt, maar als het uiteindelijke verdict dan toch erger is dan gedacht, zal je ook niet meer moeten aankloppen voor de repatriëring nadien. Dat risico wou ik ook niet nemen.

Daar geef ik je groot gelijk in Yohani van zo te handelen, ik zou het ook zo hebben gedaan.

[Maxweasel]

Een boite haal je er op vlakke ondergrond toch zelf onderuit met een krik???

en dan koppeling loshalen en vork & drukgroep bekijken. Zelfs zonder technische kennis een half dagje werk...

just, behalve die 1/2 dag. Dat wil ik nog wel eens zien. Als je dat nog eens doet, kom ik de tijd opnemen.

dat zou ik toch ook wel ergens op ne camping herstellen, maar zou daar toch wel zeker 2 dagen tijd voor nemen.('t is tenslotte vakantie)
En... daar zal toch ook wel een LROCG zijn.

Dan had je er 3 weken geleden in Croatië moeten komen naast zitten...

Om 17u binnengekomen van roadbook met slippende koppeling, tegen middernacht zat de HD koppeling er in en stak de auto terug volledig in elkaar klaar voor de roadbook van de volgende dag. En dat was op een weide, zelfs niet op een vlakke ondergrond. Met 2 man.

[Kris]

Een paar vraagjes:
bestaan er ook "extra sterke" buté's?
Wat is er in 't geval van Yohani dan just kapot aan die buté?
Kun je echt door dat gaatje van de slavepomp die vork zien of heeft Kris een demonteerbaar oog?
(dan heb ik interesse) .

Allez Willy wat schrijf je nu als senior expert : waartegen denk je dat de pin in de slavepomp duwt ? Juist. Dat rond putteke in de vork.

PS. Demonteerbare ogen op zwanehals met LCD-schermke om naar te kijken kan je overal kopen voor rond de 200 € (zelfs véél minder als je een USB-exemplaar koopt). Heb er zelf ene met LCD-schermke en zwanehals van 1 meter en daarmee kan je al stevig achter 't hoekske of in kleine gaatjes loeren ;-)

Butéé : is rollager die bij't koppelen - gemotiveerd door de vork - over de aangedreven as schuift om de koppelingsplaat los te maken van't vliegwiel. Die krengen durven al eens te griperen op de aangedreven as.

[De Rob]

Een paar vraagjes:
bestaan er ook "extra sterke" buté's?
Wat is er in 't geval van Yohani dan just kapot aan die buté?
Kun je echt door dat gaatje van de slavepomp die vork zien of heeft Kris een demonteerbaar oog?
(dan heb ik interesse) .

Er bestaan butéé's met alu behuizing inplaats van plastiek.In sommige gevallen is die kunsttof behuizing weggesmolten omdat het rollager gedeelte zelf stroef gelopen heeft en de warmte heeft overzet naar de kunststof.
Tot 200tdi zijn het geperste vorken.Er bestaan GEEN heavy duty's.Alleen zelf gemodifieerde zoals getoond hierboven.Er heeft ooit eens een foto gestaan hier van een Engelse firma met hd vorken.....maar dat waren er ook waar ze zelf een plaatje op gelast hadden.

Een scharnier bol(pivot plate) die door de vork is gedrukt kan men niet zien met gedemonteert slave pompje.
1)Deze bol zit juist naast de prise as en is niet te zien van buitenaf.
2) De uitlaat zit ook al in de weg om goed te kunnen kijken.
3)Met een cameraatje en led lamp natuurlijk wel.

Het drukstangetje uit het pompje en het putteke in de vork is niet het scharnierpunt waar het over gaat.
Men is zeker dat het een doorgedrukte scharnierpunt is als het pedaal als een blok beton aanvoeld.Dit komt omdat het gedeelte waar het slavecilinderstangetje tegen drukt gans achteraan in de Belhousing zit gedrukt.
Het is ten zeerste aan te raden om steeds deze pivot plate mee te vervangen tesamen met een nieuwe vork.
Rob

[Wolf]

Allez Willy wat schrijf je nu als senior expert : waartegen denk je dat de pin in de slavepomp duwt ? Juist. Dat rond putteke in de vork.

Als senior weet ik dat het dat putteke niet is dat kapot gaat zulle.

Een scharnier bol(pivot plate) die door de vork is gedrukt kan men niet zien met gedemonteert slave pompje.Rob

Ha, dat dacht ik ook, vandaar mijn vraag, thanls

[Kris]

Allez Willy wat schrijf je nu als senior expert : waartegen denk je dat de pin in de slavepomp duwt ? Juist. Dat rond putteke in de vork.

Als senior weet ik dat het dat putteke niet is dat kapot gaat zulle.

Ja juist natuurlijk. Als't scharnierpunt door dat putteke geduwd is (dat idd niet de plaats is waar het slavepompke duwt ) dan zit de vork toch te diep en dat kan je toch zien zelfs zonder microcamera ?

[Gun]

Da's idd balen. Sterkte, Yohani!

[elliot]

Jammer, ik kwam hier eens bijlezen en 't was zeer aangename reisliteratuur... tot het moment van de panne.

Hopelijk raakt het snel en niet te duur opgelost, kan je gauw weer vertrekken... en nog wat interessante verhaaltjes neerpennen.

[Yohani]

De camper is zojuist aangekomen in de garage

We kunnen dus gaan zien wat er nu juist aan de hand is, heb ondertussen al een deel onderdelen besteld die sowieso gaan vervangen worden nu we de versnellingsbak er toch af nemen

Yohani

[Wolf]

we zijn curieus.

[Fennek]

En ondertussen moet er toch al een diagnose zijn?

[Reko]

En ondertussen moet er toch al een diagnose zijn?

Das hier LROCB style....

[Henk]

En ondertussen moet er toch al een diagnose zijn?

Das hier LROCB style....

idd, op het gemakske, anders kunnen de West-Vlamingen en de Limburgers niet volgen ...

[Yohani]

Niet afjagen hé

Morgen weet ik normaal meer, dan gaat de versnellingsbak eraf. Er zijn een paar dingetjes tussengekomen die voorrang hadden.

Zoek er deze zomer een lang weekend of 2 mee op uit te trekken als test voordat ik in september terug richting Griekenland ga. Gezien het ook mijn dagelijkse auto niet is en ik tijdens de zomervakantie toch geen lang verlof kan nemen (het is dan de beurt aan mijn collega's) is het ook niet superdringend.

Als er geen verrassingen tevoorschijn komen heb ik normaal al alle te vervangen stukken en nog wat extra's die we ineens gaan vernieuwen (verstevigde vork, HD koppelingsplaat, drukgroep, buté, alternator, oilseals, distributieriem, ...) nu de wagen toch uiteen gaat.

Yohani

[Reko]

En ondertussen moet er toch al een diagnose zijn?

Das hier LROCB style....

idd, op het gemakske, anders kunnen de West-Vlamingen en de Limburgers niet volgen ...

Sinds wanneer wordt er rekening gehouden met de West-Vlamingen???

[Yohani]

De versnellingsbak is eraf geweest (en er ondertussen alweer op) en de oorzaak van alle problemen was dus inderdaad waaraan ik en vele andere hier vanaf het begin al aan gedacht heb, de koppelingsvork: scharnier bol(pivot plate) die door de vork is gedrukt



Dankzij de Rob heb ik nu een versterkte die erin zit. Ook de koppelingswerkcilinder werd vernieuwd en we hebben ineens ook een heavy duty koppelingsschijf met nieuwe buté en drukgroep geplaatst (al was dat in principe niet nodig gezien de vorige van 5j geleden nog lang niet versleten was, maar wou daar ook graag een heavy duty schijf in, en nu die dan toch open lag...).

Ook maar ineens de borrages van de cardans vervangen, vandaag nog de achterste cardan opnieuw plaatsen, wat oilseals en gaskets vervangen evenals de nieuwe alternator plaatsen en de distributieriem en spanrol vervangen

Yohani