Sandy
Geplaatst: ma 04 nov, 2019 10:49
Dit is Sandy, een ex-militaire 110 van 1991. Ik heb Sandy gekocht in 2015 toen ik na een calamiteit mijn bultneus kwijt was, en als dagelijkse wagen naar een D4 was uitgeweken. Sandy heeft een 200tdi en het stuur zit rechts.
Sandy is een 'winterised FFR' is, uitgerust voor het barre klimaat van het noorden: er zit bijkomende verwarming in de achterbak die het interieur knapperig warm kan maken. De zandkleur heeft de wagen dus gekregen na haar militaire carrière. Volgens het Merlin-rapport dat ik opvroeg bij het Britse ministerie van Defensie is ze in 2001 al afgezwaaid, met zo'n 80.000 km op de klok.
Toen ik de wagen kocht was het duidelijk dat het chassis erg goed is voor een wagen van 1991. Dat de bulkhead minder was had ik ook al in de gaten. Maar goed, deze zomer ben ik toch eens beginnen foefelen aan het roest aan de bulkhead, en dat was niet hoopgevend. Zonder plan van aanpak ben ik Sandy dan maar beginnen demonteren.
De onderkant van de voetbakken was zowel links als rechts weg. Maar ook de bovenrand van de voetbakken begon kapot te gaan, net zoals de bovenste hoeken van de bulkhead. Enkele jaren geleden had ik daar eens een cosmetische ingreep laten aan doen, maar dat is totaal zinloos.
Ik heb de bulkhead helemaal van de wagen genomen, en die toevertrouwd aan de goede zorgen van iemand die een aardig stukje kan lassen.
Alle rot is er uit geslepen, er zitten nieuwe voetbakken in en de bovenhoek links is ook helemaal vervangen. De carrossier raadde af om te laten galvaniseren, dus heb ik er anderhalve kilo (!) Zinga tegen gegooid, en een bus soudal cavity wax in de pietenhollekes gespoten. Die roest voorlopig niet meer.
Keswick!
Dit is de stand vandaag: de kabelboom zit weer op de bulkhead, net zoals het dashbord. Het is een beetje afwegen hoe ver ik de bulkhead weer aankleed. Los kan ik overal goed bij, maar hij wordt wel zwaarder om te monteren.
Sandy is een 'winterised FFR' is, uitgerust voor het barre klimaat van het noorden: er zit bijkomende verwarming in de achterbak die het interieur knapperig warm kan maken. De zandkleur heeft de wagen dus gekregen na haar militaire carrière. Volgens het Merlin-rapport dat ik opvroeg bij het Britse ministerie van Defensie is ze in 2001 al afgezwaaid, met zo'n 80.000 km op de klok.
Toen ik de wagen kocht was het duidelijk dat het chassis erg goed is voor een wagen van 1991. Dat de bulkhead minder was had ik ook al in de gaten. Maar goed, deze zomer ben ik toch eens beginnen foefelen aan het roest aan de bulkhead, en dat was niet hoopgevend. Zonder plan van aanpak ben ik Sandy dan maar beginnen demonteren.
De onderkant van de voetbakken was zowel links als rechts weg. Maar ook de bovenrand van de voetbakken begon kapot te gaan, net zoals de bovenste hoeken van de bulkhead. Enkele jaren geleden had ik daar eens een cosmetische ingreep laten aan doen, maar dat is totaal zinloos.
Ik heb de bulkhead helemaal van de wagen genomen, en die toevertrouwd aan de goede zorgen van iemand die een aardig stukje kan lassen.
Alle rot is er uit geslepen, er zitten nieuwe voetbakken in en de bovenhoek links is ook helemaal vervangen. De carrossier raadde af om te laten galvaniseren, dus heb ik er anderhalve kilo (!) Zinga tegen gegooid, en een bus soudal cavity wax in de pietenhollekes gespoten. Die roest voorlopig niet meer.
Keswick!
Dit is de stand vandaag: de kabelboom zit weer op de bulkhead, net zoals het dashbord. Het is een beetje afwegen hoe ver ik de bulkhead weer aankleed. Los kan ik overal goed bij, maar hij wordt wel zwaarder om te monteren.