Met Antares naar Ijsland 2019

Gebruikersavatar
Vogler
LROCB-Member
Berichten: 1147
Lid geworden op: di 01 sep, 2015 18:41
lrocb_lidnr: 1395
Woonplaats: Brussel
Contacteer:

Met Antares naar Ijsland 2019

Ongelezen bericht door Vogler »

Drie topics op een rij over Ijsland, hopelijk volgt er geen overdaad..

Misschien eerst een lijstje van de tol die Ijsland van onze Defender eiste. Deze keer hebben we vooral tracks en binnenwegen gereden, waarvan enkelen er wel heel slecht aan toe waren. Geaccidenteerd, rommelig terrein met veel - soms scherpe - stenen en putten maar anderzijds ook relatief veel wasbord, waarvan een specifiek traject zeer extreem. Never again!

Onze Defender heeft het dus behoorlijk voor zijn kiezen gekregen, en dat is te merken aan verschillende kleine issues. Niets dat ons tot stilstand bracht, maar het vroeg toch wat aandacht.

- De eerste nacht tijdens een tussenstop bij vrienden kregen we nachtelijke alarmen door een geoxideerd deurcontact. Beter daar in Nederland dan straks op een volle camping in Landmannalaugar...Opgelost door in Denemarken een nieuw contact te kopen bij lrparts.dk in Skanderborg, halverwege Denemarken. Die bleken maar 5 kilometer verder te liggen toen ik hun adres vond, dus halfuurtje, 5 euro, 2 minuten werk, check!

- Grootste euvel was een terugkerend probleem met de hoekbevestiging van het dak vooraan, waarvan ik dacht het enkele weken geleden opgelost was. Niet dus... Deze keer waren het de klinknagels in deze verbinding, zowel links als rechts. Dus hup: retourtje Reykavik voor een boormachientje en een rivettang. Totaal 500km, maar wie klaagt daarover als dat je langs een landschap met Skogafoss en Seljalandsfoss brengt... Update in het desbetreffend topic

- Verder ging de motorkap rammelen, het duurde even voor ik door had waar het vandaan kwam. Twee lagen isolatietape over de plastic 'lagertjes' brachten soelaas.

Ik hoorde geregeld bij het optrekken vanuit stilstand een gekraak achteraan, en af en toe een zachte tok.
Ik was even bang dat er iets mis was met de ATB, maar de boosdoeners zijn versleten rubbers tussen achteras en radiusarm, die ik nu met de hand kan bewegen. Ik heb zelfs de indruk dat zowel het rubber als de bus rond de bout zijn versleten. Nochtans een half jaar / 8k geleden vervangen maar dus niet opgewassen tegen Ijsland. Tot zover 'OEM', altijd hetzelfde gezever... Die worden binnenkort dus vervangen door Land Rover rubbers. De originele waren er bij vervanging beter aan toe dan de nieuwe nu, en nochtans hadden die er al twee Ijslandreizen opzitten.
Waarschijnlijk hebben die rubbers ook te maken met de toename in de backlash. Ik dacht even dat de lagers van de ATB zich misschien gezet zouden hebben, maar de vrije slag op de cardanas is aanvaardbaar en de steekassen zien er nog goed uit.

De meerwaarde van de nieuwe Ashcroft ATB achteraan heb ik trouwens pas in Ijsland ten volle kunnen waarderen. Het rijden op gravel gaat een pák zekerder: eenmaal de difflock aan is het verschil in grip gigantisch groot.

Voilà, tot zover de zorgen. Vanaf nu enkel fijne zaken!

Joris
Antares Treadwell, een Chawton White 110 Td5 Hardtop MY06 van 2005.
Voglers Land Rover foto's: https://airness.zenfolio.com/land_rover
Luie instagram: @antares_treadwell
Gebruikersavatar
zeerover
Berichten: 448
Lid geworden op: ma 07 jun, 2004 20:59
lrocb_lidnr: 548
Woonplaats: Merelbeke

Re: Met Antares naar Ijsland 2019

Ongelezen bericht door zeerover »

Ik rij al een jaar of 5 met de zogenaamde G rubbers, maar denk inderdaad dat je er geluk mee moet hebben. Er wordt tegenwoordig veel rommel verkocht. Dit is geen ramp als je de dingen zelf herstelt maar iemand die Landrovers herstelt voor anderen kan het niet meer riskeren. Pro bush is ook aan te raden.
Gediplomeerd Land Rover exverzamelaar . Quidquid latine dictum sit, altum videtur
Afbeelding
Gebruikersavatar
Vogler
LROCB-Member
Berichten: 1147
Lid geworden op: di 01 sep, 2015 18:41
lrocb_lidnr: 1395
Woonplaats: Brussel
Contacteer:

Re: Met Antares naar Ijsland 2019

Ongelezen bericht door Vogler »

Veel Ijslandactiviteit op het forum, fijn!
Het is nogal druk geweest de laatste tijd - ik heb niet veel tijd gevonden voor een verslag maar het feit dat ik deze keer er niet zo goed uit kwam hoe het op te bouwen, speelt ook een rol. Ik ga het deze keer niet chronologisch doen, maar gewoon een beetje volgens de goesting van 't moment.

2019: 4de keer Ijsland, 3de keer met de Defender, 2de keer in het fijne gezelschap van Peter Puma en Noëlla.

We hebben veel van de 'klassieke' attracties intussen al gezien - sommigen voor een tweede of derde keer. De to-do lijst was dus wat korter, de druk om bepaalde plekken aan te doen wat minder, de ruimte om te improviseren des te groter. Allerhande elementen konden hun invloed hebben op hoe de volgende dag er uit zou zien: iets dat in de buurt lag, de voorraden, de techniek, het weer, een toevallige tip van een parkwachter...

Iedereen in het gezelschap had voor zich wel iets op de wishlist staan, dus er waren vanzelfsprekend enkele dingen die we wilden afstrepen.
Peter en Noëlla wilden graag het ijsmeer Jökulsarlon zien (en terecht!), Landmannalaugar en - net als Marieke - ook nog eens Kerlingarfjöll, een klein, centraal gelegen bergmassief met geothermische activiteit dat we allen tijdens de vorige reis - en onafhankelijk van elkaar - maar kort hebben kunnen bezoeken omdat het weer ons andere richtingen uitstuwde. Ik wilde zelf de vulkanische systemen van Laki en Eldgja zien, en de F910 opnieuw rijden naar Askja. Maar ik wilde vooral lang in de binnenlanden zijn.

Het zal uit vorige verslagen waarschijnlijk duidelijk zijn dat ik heel erg van die binnenlanden hou. Ijsland heeft dan wel een enorm aanbod aan feeërieke en fotogenieke bestemmingen met grote watervallen, gletsjers enzovoort, maar uiteindelijk is het in de weidse, lege en koude woestijnen en de onherbergzame, woeste lavavelden in het binnenland dat mijn hart zingt. Je mag me gerust een rare vinden, maar zo lijkt m'n ziel nu eenmaal in elkaar te zitten...

Elke vakantie heeft wel die ene foto die het allemaal samenvat, of waar je met een beetje fernweh (of toch heimwee?) aan terugdenkt tijdens een baaldag op het werk. Voor mij is dat deze:

Afbeelding

Dit is een track die zuidoost loopt vanaf Kerlingarfjöll. De avond nadert en we staan al in de schaduw: de zon is al achter de pieken van Kerlingarfjöll gezakt maar de Vatnajökull ijskap en de nabijgelegen bergen in de verte vangen nog wat van het oranje licht.
Onze eerstvolgende concrete bestemming ligt ergens links buiten beeld: Nyidalur, een hut die zo ongeveer in het midden van het land ligt en startpunt is voor ons verdere traject over de F910 ten noorden van de ijskap. Die zal hier nog zo'n 50 kilometer van ons verwijderd zijn, maar de weg er naartoe is nog veel langer. We moeten nog eerst zo'n 50 kilometer zuidwaarts, nog veel verder rechts uit beeld, via een omweg van een goeie 100 kilometer om de rivier Þjorsa ("Tjorsa", de Þ is een harde "T") over te kunnen steken en te tanken bij het tankstation aan Hrauneyjar langs de F26, de laatste kans voor we het niemandsland in duiken en pas na een 300-tal kilometer weer diesel kunnen inslaan.

Terwijl ik buiten sta om foto's te maken, hou ik halt en kom tot rust na al het gerammel en gestommel, en ga in de verstommende stilte op zoek naar geluid. Er is niks te horen - he-le-maal niks, behalve het ruisen van het bloed in mijn hoofd, het kloppen van mijn hart, en af en toe de typische tik van de afkoelende Td5 vijftig meter voor me. De wind is even gaan liggen en dieren zijn hier amper te vinden. Ik probeer gedoseerd door mijn neus te ademen om ook dat geluid uit te schakelen. Absolute en weidse stilte is zo'n unieke, onbeschrijfelijke ervaring... 'k Zie in de verte een beetje neerslag, en het lichtspel van de wolken die over de ijskap waaien.

Afbeelding

Ik maak me tegelijkertijd toch lichtjes ongerust over een doorwading die ons verderop te wachten staat. Ik wil nog even verder doorduwen tot we daar zijn alvorens te stoppen voor eten en slapen. Deze route staat als bolletje-pijltje-traject beschreven in een Duitse bundel roadbooks die Peter bij heeft. De doorwading zou volgens het boek 70cm diep zijn, en in zo'n godverlaten gebied als dit - we leggen dit traject alleen af - wil ik daar geen accidenten mee hebben. Uiteindelijk valt het heel erg mee: het is droog en bovendien laat in het seizoen, dus het water staat laag en zou uiteindelijk niet eens het chassis raken.
We eten laat en het wordt al koud dus we houden het kort en zoet, want vanavond eten we alleen maar dessert: heerlijk warme vanillepudding!

Ik denk in bed nog even terug aan het traject dat achter ons ligt, via de achterkant van het kleurige Kerlingarfjöll met zijn besneeuwde toppen

Afbeelding

en het breukstenen landschap dat er achter volgde.

Afbeelding

Afbeelding

Morgen weer een dag...
Antares Treadwell, een Chawton White 110 Td5 Hardtop MY06 van 2005.
Voglers Land Rover foto's: https://airness.zenfolio.com/land_rover
Luie instagram: @antares_treadwell
Gebruikersavatar
Fetzl
Berichten: 1423
Lid geworden op: wo 21 okt, 2015 21:03
lrocb_lidnr: 1397
Woonplaats: Westerlo
Contacteer:

Re: Met Antares naar Ijsland 2019

Ongelezen bericht door Fetzl »

dwijl... emmer.... #kwijl
Better to Remain Silent and Be Thought a Fool than to Speak and Remove All Doubt.
Def 130 HCPU bj 2009 - a.k.a. "Manny" ==> 130XL built-not-bought
Series III 88 dd 1974
Secretaris & Redactie LROCB (2018-...) ==> redactie@lrocb.be
warci
LROCB-Member
Berichten: 164
Lid geworden op: vr 25 jul, 2003 12:44
lrocb_lidnr: 0
Woonplaats: Wambeek

Re: Met Antares naar Ijsland 2019

Ongelezen bericht door warci »

manman, moet ik toch ook ooit eens doen, wat een vista's!
2 dingen die me wat tegen houden:
- rotweer (zotte wind naar't schijnt?)
- blijkbaar dezer dagen ook wat overbevolkt?
Gebruikersavatar
Yohani
LROCB-Member
Berichten: 1087
Lid geworden op: za 13 mar, 2004 14:15
lrocb_lidnr: 64
Woonplaats: Putte (Mechelen)
Contacteer:

Re: Met Antares naar Ijsland 2019

Ongelezen bericht door Yohani »

Wat betreft het weer: zoals voor Scandinavië en Schotland is elke dag mooi weer een extraatje. Maar dat "slechte" weer kan best ook mooi zijn met prachtige wolkpartijen of mysterieuze mistvlagen. En behalve tegen zware regenbuien kan je tegen die weersomstandigheden wapenen met goede kleding.

Afbeelding

De overbevolking zal vooral aan de bekendste toeristische bezienswaardigheden te vinden zijn, en dus vooral langs de ringroad, hoe verder het binnenland in, hoe leger :D Dus daar kan je altijd wel aan ontsnappen, en trouwens dat zal met de jaren alleen maar toenemen, zeker als het binnenland makkelijker bereikbaar wordt.

Afbeelding

Yohani :P
Eigen websites: Reiswebsite; http://www.yohani.be/reizen/ Zelfbouw camper; http://www.yohani.be/campersite/
Gebruikersavatar
Vogler
LROCB-Member
Berichten: 1147
Lid geworden op: di 01 sep, 2015 18:41
lrocb_lidnr: 1395
Woonplaats: Brussel
Contacteer:

Re: Met Antares naar Ijsland 2019

Ongelezen bericht door Vogler »

Het binnenland wordt inderdaad drukker. Bezoekers doen in toenemende mate domme dingen, zo kruisten we op de F26 - één van de drukkere bergwegen - zelfs een volgeladen Citroën C3 uit Tsjechië (en een tractor...). Maar we hebben ook routes gereden waar we de hele dag de enige mensen waren, of hooguit een enkele auto kruisten. Het groeiende aantal bezoekers is sterk merkbaar bij de grote trekpleisters, waar je steeds meer crowd control ziet in de vorm van nieuwe balustrades, balkons en afgebakende paden. En dit jaar ook heel opvallend: een bijna storend aantal drones in de lucht, ook al is het op zulke plaatsen verboden. De mooie natuurhoogtepunten verworden op die manier bijna tot een pretpark.

Yohani heeft gelijk: het weer is een groot deel van het landschap, en het kan heel wisselvallig zijn.
Maar de afgelopen twee reizen hebben we echter véél goed weer gehad. In 2017 eigenlijk wat teveel naar mijn goesting, want we hadden misschien zelfs 2/3e van de tijd blauwe lucht - en wat mij betreft mag het wel wat woeliger. We hebben in elk geval afgeleerd om het goede weer na te jagen. Enerzijds rij je dan veel te veel, anderzijds is het weer doorgaans toch te grillig om zekerheid te hebben over de voorspellingen.

Wind kan in IJsland erg extreem zijn, en als men er voor waarschuwt dan neem je dat best serieus. Naar het einde van onze eerste trip in 2013 werden we er overal waar we binnenkwamen in Myvatn over aangesproken. Serveersters, kassiers, portiers en gidsen van het informatiecentrum: iedereen waarschuwde ons proactief om met een zware storm rekening te houden, en ook het autoverhuurbedrijf had meerdere pogingen gedaan om ons te bellen en naar onze plannen te peilen, want een gelijkaardige storm had het jaar voordien een deel van het elektriciteitsnet platgelegd en duizenden schapen gekost.

Je ziet trouwens geregeld borden langs de weg die de windsnelheden op bergpassen of kustwegen aangeven. 'k Heb al enkele keren gelezen over wind van die aard dat autoruiten door rondvliegende stenen werden ingeslagen. Het feit dat er gepantserde reddingsvoertuigen zijn, zegt genoeg, al is de aanwezigheid van vulkanen ook niet onbelangrijk natuurlijk:

Afbeelding
(niet mijn foto, link hier, de moeite om eens te lezen)

Dat zijn natuurlijk extremen, maar het is toch wel bijna elk jaar gebeurd dat er een dag of twee was dat we onze plannen moesten aanpassen omwille van de felle wind. Er is meestal wel een oplossing in de vorm van hutten, en dit jaar wisten we gelukkig door ervaring waar een meer beschutte plek te vinden was. De wigvorm van onze JB is trouwens de reden waarom ik voor dit type daktent koos.

Tijdens de terugkeer van de laatste dagen hebben we onze plannen ook moeten aanpassen. Ik wilde heel graag terug naar een uitkijkpunt waar we vorige keer op getipt werden door een ranger, en dat uitkeek op de Dyngjusandur zand- en spoelvlakte bij Askja:

Afbeelding

Een ranger had ons die voormiddag verteld over de dynamieken die er zich dagelijks voordoen. Tegen de middag botst de koude lucht die van de ijskap afdaalt, op de warmere lucht die van de kust komt, en vormen er zich wervelwinden die grote hoeveelheden zand tot 3 kilometer hoog meenemen en ver weg voeren.
Het was wonderlijk toen we dit schouwspel zich voor ons zagen ontstaan:

Afbeelding

Afbeelding

Dit zou volgens een andere ranger het grootste zandbassin naast de Sahara zijn - al lijkt me dat eerlijk gezegd nogal sterk...

Telkens weer doet een bezoek aan deze omgeving me vol verbazing staan en besef ik welke gigantische krachten er aan het werk zijn.
Onder deze vlakte ligt een deel van het vulkaanstelsel van de Bar∂arbunga, die in 2014 uitbarstte en er het Holuhraun lavaveld creëerde, dat je links op de eerste foto kan zien.
Het was geen spectaculaire uitbarsting, en door de afwezigheid van grote rookpluimen en vuurbommen kreeg ze niet de aandacht zoals Eyjafjallajökull. Maar het was wel de grootste Ijslandse eruptie sinds meer dan 200 jaar (Laki, 1783): anderhalve kubieke kilometer lava, verspreid over 85 vierkante kilometer.
Men vreesde op een moment dat er grote vloedgolven ('Jokulhaupts') zouden ontstaan doordat de ijskap boven de vulkaan zou smelten en een gigantische massa water zich richting de grote watervallen in het noorden zou storten. Het magma zou uiteindelijk een andere route kiezen, maar door de grote hoeveelheid lava ontstond het risico dat de magmakamers van Askja onder druk zouden komen te staan, met een reële kans dat die ook zou uitbarsten....
De uitbarsting heeft de nabijgelegen Jokulsa a Follum rivier deels verlegd, maar gelukkig niet Svarta: een rivier die door oude lavavelden onder de zandvlakte stroomt, en aan de rand van de zandwoestijn bijna mirakuleus van onder je voeten aan de oppervlakte komt...

Afbeelding

om zich slechts enkele kilometers verder als een grote waterval in de Jokulsa te storten:

Afbeelding

Als je de vulkaanuitbarstingen, de ondergrondse water- en magmastromen en de weerfenomenen allemaal in het achterhoofd houdt, dan wordt dit ogenschijnlijk lege en kale landschap plots heel spectaculair en dramatisch.

Bovenstaande foto's dateren allemaal van 2017. Het uitkijkpunt (dat gelukkig nergens officieel staat gemarkeerd) was dit jaar niet toegankelijk. Door het vele water was er dit jaar veel drijfzand en was de weg er heen helaas afgesloten - maar het was niet het water dat onze plannen in de war stuurde...
Antares Treadwell, een Chawton White 110 Td5 Hardtop MY06 van 2005.
Voglers Land Rover foto's: https://airness.zenfolio.com/land_rover
Luie instagram: @antares_treadwell
Gebruikersavatar
Vogler
LROCB-Member
Berichten: 1147
Lid geworden op: di 01 sep, 2015 18:41
lrocb_lidnr: 1395
Woonplaats: Brussel
Contacteer:

Re: Met Antares naar Ijsland 2019

Ongelezen bericht door Vogler »

Het bezoek aan Askja zou de afronding worden van deze reis, in combinatie met het rijden van de F910. Die hadden we de vorige keer ook al gedaan: in 2017 reden we de 120 kilometer in 9 uur, maar deze keer wilde ik er meer tijd voor uittrekken. Peter en Noëlla hadden gekozen om een andere route te rijden, dus dit gedeelte deden we alleen.
De F910 start vlakbij Nyidalur, een hut aan de F26 waar het ook flink kan waaien, in 2017 hebben we er besloten om de daktent dicht te laten en in de groepszaal in de hut te overnachten. Deze keer was het veel kalmer, en kregen we na een wisselvallige dag nog wat zon te zien:

Afbeelding

Het lijkt alsof elke trip zijn eigen kenmerk heeft. 2015 was het jaar van de grijze miezer, 2017 van de blauwe luchten, en het droge, winderige 2019 werd het jaar van het stof. Gedurende de helft van de vakantie zagen we altijd wel grote stofwolken. Het begon bij een wandeling in het zuiden, waar ik eerst niet goed besefte wat ik zag - het leken wel omgekeerde wolken:

Afbeelding

en enkele uren later kwam het zand dichterbij:

Afbeelding

Twee dagen later, tijdens de 240km heen-en-weer naar Reykjavik om er een boormachientje te kopen voor de reparatie aan het dak:

Afbeelding

Afbeelding

en dezelfde avond langs de F214, toen het zand het avondrood nog meer benadrukte:

Afbeelding

Maar het werd pas echt serieus eenmaal we op de F910 in de buurt van Askja kwamen.

Het leek eerst leek op een beige mist...

Afbeelding

...of een opwaartse regenbui:

Afbeelding

Op dit moment werd het al minder fijn om uit de auto te komen, maar het uitzicht werd alleen maar fascinerender. Het was opwindend om in zo'n omgeving te staan die volledig leek te bewegen:

Afbeelding

Afbeelding

Ik had het graag gefilmd, maar de omstandigheden om lang buiten te blijven staan waren er helaas niet naar. Het zand striemde ons in het gezicht. Aargh, had ik toch maar een Donaldson prefilter geplaatst... Voor één van onze Nikons was het trouwens waarschijnlijk al te laat: die was kortgesloten en had met een brandgeurtje de geest geven.

Ik had al niet veel hoop meer om het uitzichtpunt te kunnen beklimmen, en ik twijfelde of het wel een goed idee zou zijn om in deze omstandigheden een heuvel te beklimmen. En hoe ging het evolueren? Liepen we op de zandvlakte niet het risico dat we de auto misschien niet terugvonden door de slechte zichtbaarheid?
Die afweging zou ik uiteindelijk niet meer moeten nemen, want de weg was afgezet omwille van het drijfzand:

Afbeelding

Dus verder richting Askja, door de zwarte woestijn. Ergens onder ons stroomt het water van Svarta

Afbeelding

met Her∂ubreid als gids:

Afbeelding

De sporen waren veel minder zichtbaar dan normaal, en het gedrag van de auto maakte pas echt duidelijk hoeveel zand er viel. Ik kwam in het losse zand niet boven tweede versnelling. Het was werken, zowel voor de auto als de chauffeur. Zou het voor die tien kilometer nog de moeite zijn om de baden af te laten...? Iets verder zou ik een groep vastgereden toeristen kruisen die me vroegen hen los te trekken, maar uiteindelijk lukte het hen wel op eigen kracht.
Dit was blijkbaar de rit van de nitwit-toeristen. Iets verder stopte ik bij een wandelaar die zich stond in te pakken tegen de wind. Ik vroeg hem of alles OK was en of we hem niet moesten meenemen naar het kamp, maar hij was vastbesloten om pal tegen de wind in naar het zuiden te trekken. Op het kamp zou blijken dat de rangers twee dagen lang geprobeerd hebben om hem het idee uit het hoofd te krijgen, maar hij is koppig verder getrokken.
In de laatste kilometer naar Dreki kruisten we nog een groep Dusters, elke auto gevuld met stijfkoppen die mijn raad om niet verder te rijden wegwimpelden, maar uiteindelijk een half uur na ons toch weer op het kamp verschenen.
De avond voordien sloeg alles. Halverwege de F910 werden we gestopt door een Zwitsers koppel in een gehuurde Landcruiser, op deze plek in het absolute middle of nowhere:

Afbeelding
(foto uit 2017)

Beiden in stadskledij en zonder noemenswaardige bagage. Het geïrriteerde gedrag van de vrouw verraadde al dat er zich enkele stevige discussies in de auto hadden afgespeeld, en ik kon een verbaasde blik niet onderdrukken toen de man me met vertwijfelde blik vroeg waar de stad was. Hij had alleen maar een globale kaart van Ijsland bij en had zich duidelijk mispakt aan dit ritje: de dichtsbijzijnde bebouwing was minstens drie uur rijden verder, bewoonde wereld minstens vijf uur. Onze wegen gingen uit elkaar, maar die nacht heb ik me toch geregeld afgevraagd hoe het hen vergaan was...

Op Dreki raadden de rangers ons expliciet af om in de daktent te overnachten. Die dag waren er al meerdere gewone tenten gesneuveld. Een grote tent was losgerukt en vijftig meter verder op het dak van hun hoofdkwartier geland - en de piek van de storm moest nog komen.
Blijven was helaas een slecht idee... Ik had nog zo graag Askja gezien, maar we moesten verder. Het was al bijna vijf uur, en het was nog zeker honderd kilometer binnenland naar de ringweg en van daar naar beschutting. De rangers wisten ook te vertellen dat het tankstation van Mo∂rudalur kapot was, waardoor we nog maar één richting uit konden: noord via de F88, naar Myvatn of de Asbirgykloof.
Het land zette ons als mensjes op hun plek, en het was alsof we op de vlucht sloegen - gejaagd door de wind.

Afbeelding

Uiteindelijk zouden we net als Peter en Noëlla terecht komen in de camping in de Asbyrgikloof, terwijl we ons maar al te zeer beseften wat een veilig onderkomen kan betekenen.
Antares Treadwell, een Chawton White 110 Td5 Hardtop MY06 van 2005.
Voglers Land Rover foto's: https://airness.zenfolio.com/land_rover
Luie instagram: @antares_treadwell
Gebruikersavatar
Yohani
LROCB-Member
Berichten: 1087
Lid geworden op: za 13 mar, 2004 14:15
lrocb_lidnr: 64
Woonplaats: Putte (Mechelen)
Contacteer:

Re: Met Antares naar Ijsland 2019

Ongelezen bericht door Yohani »

Deze route dus:

Afbeelding

Door diep zand:

Afbeelding

Om hier te komen:

Afbeelding
Afbeelding

Sorry Joris kon het niet laten je wat te plagen :angel:

Yohani :P
Eigen websites: Reiswebsite; http://www.yohani.be/reizen/ Zelfbouw camper; http://www.yohani.be/campersite/
Gebruikersavatar
Vogler
LROCB-Member
Berichten: 1147
Lid geworden op: di 01 sep, 2015 18:41
lrocb_lidnr: 1395
Woonplaats: Brussel
Contacteer:

Re: Met Antares naar Ijsland 2019

Ongelezen bericht door Vogler »

Da's toch niet plagen, maar meedelen in de pret!
Ik ben daarentegen wel héél jaloers op jou om Ijsland gezien te hebben voor het gangbaar werd!


J
Antares Treadwell, een Chawton White 110 Td5 Hardtop MY06 van 2005.
Voglers Land Rover foto's: https://airness.zenfolio.com/land_rover
Luie instagram: @antares_treadwell
Gebruikersavatar
Yohani
LROCB-Member
Berichten: 1087
Lid geworden op: za 13 mar, 2004 14:15
lrocb_lidnr: 64
Woonplaats: Putte (Mechelen)
Contacteer:

Re: Met Antares naar Ijsland 2019

Ongelezen bericht door Yohani »

Zo deden we het in '92:

Afbeelding

En de landschappen waren ook toen al prachtig:

Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding

En ons vakantieverblijf:

Afbeelding

Yohani :P
Eigen websites: Reiswebsite; http://www.yohani.be/reizen/ Zelfbouw camper; http://www.yohani.be/campersite/
Gebruikersavatar
Fetzl
Berichten: 1423
Lid geworden op: wo 21 okt, 2015 21:03
lrocb_lidnr: 1397
Woonplaats: Westerlo
Contacteer:

Re: Met Antares naar Ijsland 2019

Ongelezen bericht door Fetzl »

epic !
Better to Remain Silent and Be Thought a Fool than to Speak and Remove All Doubt.
Def 130 HCPU bj 2009 - a.k.a. "Manny" ==> 130XL built-not-bought
Series III 88 dd 1974
Secretaris & Redactie LROCB (2018-...) ==> redactie@lrocb.be
Gebruikersavatar
Penguin
LROCB-Member
Berichten: 3098
Lid geworden op: vr 25 jul, 2003 13:32
lrocb_lidnr: 1396
Woonplaats: Hoele
Contacteer:

Re: Met Antares naar Ijsland 2019

Ongelezen bericht door Penguin »

Zalig die jerry-can
28/02 - Loss of a good friend...
​__m__( ͡° ͜ʖ ͡°)__m__
Afbeelding
In a time of chimpanzees, I was a penguin.
Gebruikersavatar
Peter Puma
LROCB-Member
Berichten: 1309
Lid geworden op: zo 02 sep, 2007 22:45
lrocb_lidnr: 1062
Woonplaats: Antwerpse Kempen
Contacteer:

Re: Met Antares naar Ijsland 2019

Ongelezen bericht door Peter Puma »

Ja, machtig om zien hè.
Het spreekt allemaal wel erg tot de verbeelding :clap:
Beste Groeten,
Peter

Defender 110 StaWa - Td5
Defender 110 HCPU - Td4
Defender 90 Soft Top - Td5
Plaats reactie