https://youtu.be/iC6bXwFBlX4
Sardinia
-
Yohani
- LROCB-Member
- Berichten: 1097
- Lid geworden op: za 13 mar, 2004 14:15
- lrocb_lidnr: 64
- Woonplaats: Putte (Mechelen)
- Contacteer:
Re: Sardinia
Mooi !!! 
Yohani
Yohani
Eigen websites: Reiswebsite; http://www.yohani.be/reizen/ Zelfbouw camper; http://www.yohani.be/campersite/
-
Vogler
- LROCB-Member
- Berichten: 1148
- Lid geworden op: di 01 sep, 2015 18:41
- lrocb_lidnr: 1395
- Woonplaats: Brussel
- Contacteer:
Re: Sardinia
Tof, jullie hebben op een paar mooie plekjes gestaan!
Platte band gehad?
J
Platte band gehad?
J
Antares Treadwell, een Chawton White 110 Td5 Hardtop MY06 van 2005.
Voglers Land Rover foto's: https://airness.zenfolio.com/land_rover
Luie instagram: @antares_treadwell
Voglers Land Rover foto's: https://airness.zenfolio.com/land_rover
Luie instagram: @antares_treadwell
-
Penguin
- LROCB-Member
- Berichten: 3098
- Lid geworden op: vr 25 jul, 2003 13:32
- lrocb_lidnr: 1396
- Woonplaats: Hoele
- Contacteer:
Re: Sardinia
Ja we moeten niet klagen
Niet plat, maar de flank was serieus diep ingesneden door een steen. En ik nam het risico niet om daarmee tot thuis te bollen. Zeker omdat ik dan boven de 120 bol
28/02 - Loss of a good friend...
__m__( ͡° ͜ʖ ͡°)__m__
In a time of chimpanzees, I was a penguin.
__m__( ͡° ͜ʖ ͡°)__m__
In a time of chimpanzees, I was a penguin.
-
Penguin
- LROCB-Member
- Berichten: 3098
- Lid geworden op: vr 25 jul, 2003 13:32
- lrocb_lidnr: 1396
- Woonplaats: Hoele
- Contacteer:
Re: Sardinia
Deel 1 van het verslag
Na een wat teleurstellende eerste korte verblijf op Sardinië een paar jaar geleden, beslisten we toch om het nog eens een kans te geven en onze zomervakantie op het eiland door te brengen.
Gezien de vorige trips wat grijs en regenachtig waren, wilden we nu wel wat genieten van zon.
Onze boot was geboekt bij Corsica Ferries om de overtocht te maken van Toulon naar Porto Torres.
Zoals steeds namen we de overtocht ‘s nachts om dan vroeg in de ochtend aan te komen.
Eerste taak die moest gebeuren was inkopen doen.
We volgden een geplande track langs de kust zuidwaarts, maar omdat we zeker wilden zijn dat we inkopen konden doen, en we moesten Olli nog voltanken, beslisten we na een tijd om toch maar TomTom de snelste route te laten berekenen tot Alghero.
Van Alghero volgden we via de SP105 de kust zuidwaarts op zoek naar een eerste kampplaats.
We hadden al snel door dat het niet ging lukken in dit deel, en voor we het wisten zaten we al in Bosa, vanwaar de route ons inlands stuurde richting Santu Lussurgiu. Een pittoresk oud stadje, gebouwd op de bodem van wat ooit een vulkaan was. Het stadje is ook gekend om zijn paardenwedstrijden door de stadsstraten.
Vandaar was het terug richting kust, via kleine wegen en aardewegen. Ondanks dat de kaart aangaf dat het een verharde weg was, waren veel wegen echte off-road tracks met vele putten.
Snelheid was geen optie door deze wegen, en door het genieten van de uitzichten, en ondanks het nog niet laat was, waren we toch al redelijk moe. De rit van huis naar Toulon hakte er nog in.
Op een plaats dat leek alsof er een parking was aangelegd langs de bergweg, beslisten we om ons kamp op te slaan en nog wat te luieren voor de rest van de namiddag.
Na een goede nachtrust, rustige ochtend en een wandeling naar de rivier vlakbij, vertrokken we verder naar beneden, richting kust. Niet veel later realiseerden we ons dat we geluk hadden door te stoppen aan die "parking", want er was totaal geen mogelijkheid meer om een deftige kampplaats te vinden.
We kwamen aan te Torre del Pozzo. Een klein toeristisch kustdorpje, waar we na een korte stop verder de kust af reden.
Langs deze passeerden we plots iets wat leek op een zoutvlakte. Je kon er blijkbaar parkeren, dus rechtsomkeer gemaakt en eens gaan kijken.
Het bleek geen zoutvlakte te zijn, maar een bijna uitgedroogd meer. We wandelden op het meer zover we konden, en voor we met onze voeten vast zouden zitten in het slijk. Een paar honderd meter verder was er terug water, en zaten een pak flamingo’s. Natuurlijk had ik mijn zoomlens niet bij.
Na de middagstop zetten we onze rit verder langs de SP66. Daar draaiden we een aardeweg in, dewelke ons langs de rand van de kliffen bracht. De track was zalig en de uitzichten prachtig. Uiteindelijk kwamen we aan te Portu Suedda / Mari Ermi. Dit moet volgens ons een surfparadijs zijn op Sardinië, want het zat er vol met wind- en kitesurfers.
Verder zuidwaarts, via de SP59 reden we tot Tharros. Dit is een archeologische site die terug gaat tot de 8ste eeuw voor Christus. Na een bezoek aan het openluchtmuseum, gingen we iets eten te San Giovanni di Sinis, en reden we terug richting Portu Suedda, waar we eerder die dag een goede slaapplaats hadden gemarkeerd.
De volgende ochtend, na het doornemen van onze mini-reisgids, reden we naar Crabas. Volgens het boekje een klein vissersdorpje. Echter, veel speciaals was er niet te zien, zelfs geen haventje. Maar rond het meer was er wel de mogelijkheid om flamingo’s te spotten. De co-pilote zocht met behulp van onze kaarten een weg naar wat kleinere meertjes. We reden richting open zicht op het meer, maar dat was niet echt een goed idee. De track was dicht bij het meer, en iemand had de irrigatiepompen laten aanstaan waardoor het er heel drassig en glad bij lag. We beslisten om terug te keren, nu we nog konden. Een beetje teleurgesteld, want de rest van het meer was omringd door hoog riet waar je niet door kon kijken.
Net als we Olli hadden gedraaid zien we op amper eem 10tal meter van ons de vogels. Wij blij en foto's gaan nemen. Tot ik niet veel later merkte dat mijn toestel al een hele tijd verkeerd stond ingesteld en ik allemaal foto's had met blauwe filter. Maar goed, we hadden ze toch van dichtbij in het echt gezien.
We reden verder zuidwaarts, op zoek naar een kampplaats, en hopelijk deze keer wel aan de kust. Langs de SP66 vonden we een mooie plaats bij Portu Maga. Aan het einde van het strand, waar een gewone wagen niet kan komen, konden we ons installeren.
We beslisten om hier minstens 2 nachten te blijven voor we verder trokken, en wat te genieten van de zee, zon en snorkelen.
https://www.one-life-live-it.be/blog/re ... art01.html
Na een wat teleurstellende eerste korte verblijf op Sardinië een paar jaar geleden, beslisten we toch om het nog eens een kans te geven en onze zomervakantie op het eiland door te brengen.
Gezien de vorige trips wat grijs en regenachtig waren, wilden we nu wel wat genieten van zon.
Onze boot was geboekt bij Corsica Ferries om de overtocht te maken van Toulon naar Porto Torres.
Zoals steeds namen we de overtocht ‘s nachts om dan vroeg in de ochtend aan te komen.
Eerste taak die moest gebeuren was inkopen doen.
We volgden een geplande track langs de kust zuidwaarts, maar omdat we zeker wilden zijn dat we inkopen konden doen, en we moesten Olli nog voltanken, beslisten we na een tijd om toch maar TomTom de snelste route te laten berekenen tot Alghero.
Van Alghero volgden we via de SP105 de kust zuidwaarts op zoek naar een eerste kampplaats.
We hadden al snel door dat het niet ging lukken in dit deel, en voor we het wisten zaten we al in Bosa, vanwaar de route ons inlands stuurde richting Santu Lussurgiu. Een pittoresk oud stadje, gebouwd op de bodem van wat ooit een vulkaan was. Het stadje is ook gekend om zijn paardenwedstrijden door de stadsstraten.
Vandaar was het terug richting kust, via kleine wegen en aardewegen. Ondanks dat de kaart aangaf dat het een verharde weg was, waren veel wegen echte off-road tracks met vele putten.
Snelheid was geen optie door deze wegen, en door het genieten van de uitzichten, en ondanks het nog niet laat was, waren we toch al redelijk moe. De rit van huis naar Toulon hakte er nog in.
Op een plaats dat leek alsof er een parking was aangelegd langs de bergweg, beslisten we om ons kamp op te slaan en nog wat te luieren voor de rest van de namiddag.
Na een goede nachtrust, rustige ochtend en een wandeling naar de rivier vlakbij, vertrokken we verder naar beneden, richting kust. Niet veel later realiseerden we ons dat we geluk hadden door te stoppen aan die "parking", want er was totaal geen mogelijkheid meer om een deftige kampplaats te vinden.
We kwamen aan te Torre del Pozzo. Een klein toeristisch kustdorpje, waar we na een korte stop verder de kust af reden.
Langs deze passeerden we plots iets wat leek op een zoutvlakte. Je kon er blijkbaar parkeren, dus rechtsomkeer gemaakt en eens gaan kijken.
Het bleek geen zoutvlakte te zijn, maar een bijna uitgedroogd meer. We wandelden op het meer zover we konden, en voor we met onze voeten vast zouden zitten in het slijk. Een paar honderd meter verder was er terug water, en zaten een pak flamingo’s. Natuurlijk had ik mijn zoomlens niet bij.
Na de middagstop zetten we onze rit verder langs de SP66. Daar draaiden we een aardeweg in, dewelke ons langs de rand van de kliffen bracht. De track was zalig en de uitzichten prachtig. Uiteindelijk kwamen we aan te Portu Suedda / Mari Ermi. Dit moet volgens ons een surfparadijs zijn op Sardinië, want het zat er vol met wind- en kitesurfers.
Verder zuidwaarts, via de SP59 reden we tot Tharros. Dit is een archeologische site die terug gaat tot de 8ste eeuw voor Christus. Na een bezoek aan het openluchtmuseum, gingen we iets eten te San Giovanni di Sinis, en reden we terug richting Portu Suedda, waar we eerder die dag een goede slaapplaats hadden gemarkeerd.
De volgende ochtend, na het doornemen van onze mini-reisgids, reden we naar Crabas. Volgens het boekje een klein vissersdorpje. Echter, veel speciaals was er niet te zien, zelfs geen haventje. Maar rond het meer was er wel de mogelijkheid om flamingo’s te spotten. De co-pilote zocht met behulp van onze kaarten een weg naar wat kleinere meertjes. We reden richting open zicht op het meer, maar dat was niet echt een goed idee. De track was dicht bij het meer, en iemand had de irrigatiepompen laten aanstaan waardoor het er heel drassig en glad bij lag. We beslisten om terug te keren, nu we nog konden. Een beetje teleurgesteld, want de rest van het meer was omringd door hoog riet waar je niet door kon kijken.
Net als we Olli hadden gedraaid zien we op amper eem 10tal meter van ons de vogels. Wij blij en foto's gaan nemen. Tot ik niet veel later merkte dat mijn toestel al een hele tijd verkeerd stond ingesteld en ik allemaal foto's had met blauwe filter. Maar goed, we hadden ze toch van dichtbij in het echt gezien.
We reden verder zuidwaarts, op zoek naar een kampplaats, en hopelijk deze keer wel aan de kust. Langs de SP66 vonden we een mooie plaats bij Portu Maga. Aan het einde van het strand, waar een gewone wagen niet kan komen, konden we ons installeren.
We beslisten om hier minstens 2 nachten te blijven voor we verder trokken, en wat te genieten van de zee, zon en snorkelen.
https://www.one-life-live-it.be/blog/re ... art01.html
28/02 - Loss of a good friend...
__m__( ͡° ͜ʖ ͡°)__m__
In a time of chimpanzees, I was a penguin.
__m__( ͡° ͜ʖ ͡°)__m__
In a time of chimpanzees, I was a penguin.
-
Ides
- Berichten: 149
- Lid geworden op: ma 14 mei, 2012 10:36
- lrocb_lidnr: 0
- Woonplaats: Brasov, Roemenie
- Contacteer:
Re: Sardinia
netjes…..
uitnodigend.
uitnodigend.
-
Penguin
- LROCB-Member
- Berichten: 3098
- Lid geworden op: vr 25 jul, 2003 13:32
- lrocb_lidnr: 1396
- Woonplaats: Hoele
- Contacteer:
Re: Sardinia
Sardinië deel 2
Zoals gewoonlijk is een dag niets doen meer dan genoeg voor ons, en vertrokken we van het strand en vervolgden onze weg zuidwaarts langs de SP66.
Deze weg eindigt op een grindweg om dan over te gaan in een verharde zandweg. Deze brengt ons tot de Dune di Piscinas.
Deze duinformatie aan de kust doet je denken dat je ergens in een woestijn zit, met enorm hoge duinen. Een wandeling waard.
Het vervolg van de route bracht ons langs verschillende van de vele zilver- en loodmijnen die er ooit waren op Sardinië.
Te Naracauli moesten we kiezen. Of we volgden de geplande off-road route terug naar de kust of landinwaarts rijden en een archeologische site bezoeken.
We kozen voor het laatste en reden richting Antas waar er een Romeinse tempel staat.
Het was al redelijk laat in de namiddag toen we vertrokken te Antas, en we beslisten om geen tijd te verliezen in het zoeken van een kampplaats en reden naar een camping in de buurt van Portixeddu. Zo hadden we nog eens een warme douche.
Volgende ochtend reden we naar Capo Pecora. Niet echt speciaal, maar je hebt er een mooi uitzicht. Het viel ons op dat hier verschillende 4x4's en mobilhomes stonden, die er zeker de nacht doorbrachten.
Dat was ook ons plan, maar we vonden het er toch te druk naar onze zin. We reden dan maar terug zuidwaarts en zagen wel wat er op ons pad kwam.
Wat verder dan Cala Domestica en na het voorbijrijden van mooie, maar drukbezette stranden waar overnachten niet mogelijk zou zijn, vonden we op de kaart een wegje richting kust.
We waagden het erop, maar na een tijd op een plaats waar omkeren mogelijk was, gingen we toch eerst te voet op verkenning.
Buiten wat diepe groeven was het wel te doen, maar het zou wel uitkijken zijn. Tot nog wat verder er plots een trap was van een 50cm. Geen mogelijkheid om er rond te rijden. Afrijden zou misschien nog lukken, maar terug oprijden zeker niet. Omkeren was op dat punt ook niet mogelijk, we waren dus wat blij dat we eerst gaan verkennen zijn.
We hadden geen zin om de rest van de dag in te vullen met het zoeken naar een slaapplaats, en verder zuidwaarts rijden had geen zin, omdat we op de kaart geen ideale plaatsen konden aanduiden.
We reden dan maar terug noordwaarts tot Capo Pecora, waar er nog steeds redelijk wat wagens stonden die er gingen overnachten. Gelukkig had de co-pilote iets voor het uitkijkpunt een wegje zien lopen richting kust. Het stond niet op onze kaarten, maar we waagden het erop. En ja, we konden Olli op een paar meter van de kustlijn parkeren met niemand in de buurt. Daar we onze reis omgedoopt hadden naar een relax strandvakantie bleven we hier voor 2 nachten.
Onze volgende bestemming zou Sant Antioco zijn, maar onze Aspen 4 was op. Onze brandstof voor het Coleman kookvuurtje. Via internet een verkooppunt gevonden te Carbonia. Gelukkig geen grote omweg.
Te Sant Antioco stopten we om de stad te verkennen en te gaan eten in een van de restaurants die in onze reisgids stonden.
Het was zeker geen slechte keuze, en als je op Sardinië bent, probeer dan zeker de vele hele lekkere zoete desserts.
We gingen het eilandje rond rijden en ergens langs de kust overnachten. Op het einde van een van de wegjes die we namen op zoek naar een slaapplaats kwamen we vier jongeren tegen bij hun auto. Een van hen had op een rots zijn carter pan open gescheurd. Zijn vriend had een trekbaar, maar geen trekhaak of ander deftig sleepoog en ze waren maar wat blij dat ze ons zagen komen. Van op straat waren ze niet zichtbaar. Zij spraken geen Engels of Frans, wij amper Italiaans, maar we slaagden er toch in om te communiceren en trokken hen terug naar de gewone baan. We hebben geen foto's van die weg, maar geloof ons, die weg zouden wij niet durven nemen hebben met een gewone wagen, alleen al door de steile hellingen die er waren.
De tijd tikte verder en de zon was bijna onder. Hoogtijd om een plaats te vinden. Vlakbij Cala Sapone vonden we een prachtige plaats aan een klif met prachtig zicht.
Eens de zon onder was, werden er een paar andere beestjes wakker. Dit was de eerste keer dat we last hadden van enorm veel en agressieve muggen.
Hier in de zee gaan was niet mogelijk en dus vervolgden we onze rit rond het eiland. Langs de weg die we namen waren verschillende prachtige stranden, maar allen toeristisch uitgebuit en vol volk. Het was zondag, en dat was goed te merken.
Langs een van de onverharde wegen vonden we een van de reuze graven die her en der te vinden zijn op Sardinië. Deze zijn begraafplaatsen en soort van tempel van in het bronzen tijdperk.
Eens van het eilandje reden we richting Santadi om de grot Grotta Is Zuddas te bezoeken. Een prachtige grot, zeker een bezoek waard. Kijk wel de bezoekuren na, en bezoek kan enkel onder begeleiding.
Onze reisgids raadde ook nog de witte duinen aan te Arresi. Deze kunnen enkel bezocht worden van einde juni tot midden september, dit omdat de enige weg er heen door een militair domein loopt en enkel dan het terrein niet gebruikt wordt. En zo blijkt dat militaire domeinen een constante aan het worden zijn tijdens onze trips.
De duinen zelf waren niets speciaals. Net zoals onze duinen aan de Belgische kust.
Het was tijd om te genieten van een warme douche en dus gingen we nog eens naar een camping. We vonden een hele goede en niet te duur nabij Porto Tramatzu. De camping lag aan een prachtig strand waardoor we beslisten om 2 nachten te blijven.
Terug op weg reden we richting hoofdstad, Cagliari. Er is niet zo heel veel te zien, en het is een drukke, niet echt gezellige stad. Behalve als je richting Castello trekt. Dan kom je boven de stad uit en is het er heel rustig. Je krijgt er een mooi zicht over de stad en haven.
Na een lekker middagmaal trokken we verder langs de kust richting volgende kampplaats.
We bemerkten dat we in het meer toeristische gedeelte van Sardinië kwamen en verlaten plaatsjes aan de kust werden schaars.
En dan ben je blij dat je met een 4x4 reist en een krasje of twee niet erg vindt. In het meest zuidoostelijke punt vonden we na het doorrijden van een smalle en ruwe weg een prachtige plaats.
Het was er wel te gevaarlijk om het water in te gaan door rotsen en de zee die er redelijk wild was. Maar het was er prachtig genoeg om er de rest van de dag door te brengen.
Een nacht was wel voldoende en na het bereiden van het middagmaal trokken we noordwaarts.
Zoals gewoonlijk is een dag niets doen meer dan genoeg voor ons, en vertrokken we van het strand en vervolgden onze weg zuidwaarts langs de SP66.
Deze weg eindigt op een grindweg om dan over te gaan in een verharde zandweg. Deze brengt ons tot de Dune di Piscinas.
Deze duinformatie aan de kust doet je denken dat je ergens in een woestijn zit, met enorm hoge duinen. Een wandeling waard.
Het vervolg van de route bracht ons langs verschillende van de vele zilver- en loodmijnen die er ooit waren op Sardinië.
Te Naracauli moesten we kiezen. Of we volgden de geplande off-road route terug naar de kust of landinwaarts rijden en een archeologische site bezoeken.
We kozen voor het laatste en reden richting Antas waar er een Romeinse tempel staat.
Het was al redelijk laat in de namiddag toen we vertrokken te Antas, en we beslisten om geen tijd te verliezen in het zoeken van een kampplaats en reden naar een camping in de buurt van Portixeddu. Zo hadden we nog eens een warme douche.
Volgende ochtend reden we naar Capo Pecora. Niet echt speciaal, maar je hebt er een mooi uitzicht. Het viel ons op dat hier verschillende 4x4's en mobilhomes stonden, die er zeker de nacht doorbrachten.
Dat was ook ons plan, maar we vonden het er toch te druk naar onze zin. We reden dan maar terug zuidwaarts en zagen wel wat er op ons pad kwam.
Wat verder dan Cala Domestica en na het voorbijrijden van mooie, maar drukbezette stranden waar overnachten niet mogelijk zou zijn, vonden we op de kaart een wegje richting kust.
We waagden het erop, maar na een tijd op een plaats waar omkeren mogelijk was, gingen we toch eerst te voet op verkenning.
Buiten wat diepe groeven was het wel te doen, maar het zou wel uitkijken zijn. Tot nog wat verder er plots een trap was van een 50cm. Geen mogelijkheid om er rond te rijden. Afrijden zou misschien nog lukken, maar terug oprijden zeker niet. Omkeren was op dat punt ook niet mogelijk, we waren dus wat blij dat we eerst gaan verkennen zijn.
We hadden geen zin om de rest van de dag in te vullen met het zoeken naar een slaapplaats, en verder zuidwaarts rijden had geen zin, omdat we op de kaart geen ideale plaatsen konden aanduiden.
We reden dan maar terug noordwaarts tot Capo Pecora, waar er nog steeds redelijk wat wagens stonden die er gingen overnachten. Gelukkig had de co-pilote iets voor het uitkijkpunt een wegje zien lopen richting kust. Het stond niet op onze kaarten, maar we waagden het erop. En ja, we konden Olli op een paar meter van de kustlijn parkeren met niemand in de buurt. Daar we onze reis omgedoopt hadden naar een relax strandvakantie bleven we hier voor 2 nachten.
Onze volgende bestemming zou Sant Antioco zijn, maar onze Aspen 4 was op. Onze brandstof voor het Coleman kookvuurtje. Via internet een verkooppunt gevonden te Carbonia. Gelukkig geen grote omweg.
Te Sant Antioco stopten we om de stad te verkennen en te gaan eten in een van de restaurants die in onze reisgids stonden.
Het was zeker geen slechte keuze, en als je op Sardinië bent, probeer dan zeker de vele hele lekkere zoete desserts.
We gingen het eilandje rond rijden en ergens langs de kust overnachten. Op het einde van een van de wegjes die we namen op zoek naar een slaapplaats kwamen we vier jongeren tegen bij hun auto. Een van hen had op een rots zijn carter pan open gescheurd. Zijn vriend had een trekbaar, maar geen trekhaak of ander deftig sleepoog en ze waren maar wat blij dat ze ons zagen komen. Van op straat waren ze niet zichtbaar. Zij spraken geen Engels of Frans, wij amper Italiaans, maar we slaagden er toch in om te communiceren en trokken hen terug naar de gewone baan. We hebben geen foto's van die weg, maar geloof ons, die weg zouden wij niet durven nemen hebben met een gewone wagen, alleen al door de steile hellingen die er waren.
De tijd tikte verder en de zon was bijna onder. Hoogtijd om een plaats te vinden. Vlakbij Cala Sapone vonden we een prachtige plaats aan een klif met prachtig zicht.
Eens de zon onder was, werden er een paar andere beestjes wakker. Dit was de eerste keer dat we last hadden van enorm veel en agressieve muggen.
Hier in de zee gaan was niet mogelijk en dus vervolgden we onze rit rond het eiland. Langs de weg die we namen waren verschillende prachtige stranden, maar allen toeristisch uitgebuit en vol volk. Het was zondag, en dat was goed te merken.
Langs een van de onverharde wegen vonden we een van de reuze graven die her en der te vinden zijn op Sardinië. Deze zijn begraafplaatsen en soort van tempel van in het bronzen tijdperk.
Eens van het eilandje reden we richting Santadi om de grot Grotta Is Zuddas te bezoeken. Een prachtige grot, zeker een bezoek waard. Kijk wel de bezoekuren na, en bezoek kan enkel onder begeleiding.
Onze reisgids raadde ook nog de witte duinen aan te Arresi. Deze kunnen enkel bezocht worden van einde juni tot midden september, dit omdat de enige weg er heen door een militair domein loopt en enkel dan het terrein niet gebruikt wordt. En zo blijkt dat militaire domeinen een constante aan het worden zijn tijdens onze trips.
De duinen zelf waren niets speciaals. Net zoals onze duinen aan de Belgische kust.
Het was tijd om te genieten van een warme douche en dus gingen we nog eens naar een camping. We vonden een hele goede en niet te duur nabij Porto Tramatzu. De camping lag aan een prachtig strand waardoor we beslisten om 2 nachten te blijven.
Terug op weg reden we richting hoofdstad, Cagliari. Er is niet zo heel veel te zien, en het is een drukke, niet echt gezellige stad. Behalve als je richting Castello trekt. Dan kom je boven de stad uit en is het er heel rustig. Je krijgt er een mooi zicht over de stad en haven.
Na een lekker middagmaal trokken we verder langs de kust richting volgende kampplaats.
We bemerkten dat we in het meer toeristische gedeelte van Sardinië kwamen en verlaten plaatsjes aan de kust werden schaars.
En dan ben je blij dat je met een 4x4 reist en een krasje of twee niet erg vindt. In het meest zuidoostelijke punt vonden we na het doorrijden van een smalle en ruwe weg een prachtige plaats.
Het was er wel te gevaarlijk om het water in te gaan door rotsen en de zee die er redelijk wild was. Maar het was er prachtig genoeg om er de rest van de dag door te brengen.
Een nacht was wel voldoende en na het bereiden van het middagmaal trokken we noordwaarts.
28/02 - Loss of a good friend...
__m__( ͡° ͜ʖ ͡°)__m__
In a time of chimpanzees, I was a penguin.
__m__( ͡° ͜ʖ ͡°)__m__
In a time of chimpanzees, I was a penguin.
-
Waldorf
- LROCB-Member
- Berichten: 631
- Lid geworden op: do 15 jul, 2004 15:59
- lrocb_lidnr: 501
- Woonplaats: Aalter
Re: Sardinia
Getver, dat keukenhanddoekje in je zwembroek... 
Voor de rest ziet het er wel de moeite uit.
Voor de rest ziet het er wel de moeite uit.
Remember that the life of this world is but a sport and a passtime.
1991 Ex-MOD Defender 110 FFR - 2008 Defender 130 - 2021 Defender 110 D250
1991 Ex-MOD Defender 110 FFR - 2008 Defender 130 - 2021 Defender 110 D250
-
Fetzl
- Berichten: 1436
- Lid geworden op: wo 21 okt, 2015 21:03
- lrocb_lidnr: 1397
- Woonplaats: Westerlo
- Contacteer:
Re: Sardinia
en geen haarnetje tijdens het kokkerellen !
Better to Remain Silent and Be Thought a Fool than to Speak and Remove All Doubt.
Def 130 HCPU bj 2009 - a.k.a. "Manny" ==> 130XL built-not-bought
Series III 88 dd 1974
Secretaris & Redactie LROCB (2018-...) ==> redactie@lrocb.be
Def 130 HCPU bj 2009 - a.k.a. "Manny" ==> 130XL built-not-bought
Series III 88 dd 1974
Secretaris & Redactie LROCB (2018-...) ==> redactie@lrocb.be
-
Wolf
- LROCB-Member
- Berichten: 2342
- Lid geworden op: do 31 jul, 2003 20:39
- lrocb_lidnr: 316
- Woonplaats: Bij Father Damien
- Contacteer:
-
Penguin
- LROCB-Member
- Berichten: 3098
- Lid geworden op: vr 25 jul, 2003 13:32
- lrocb_lidnr: 1396
- Woonplaats: Hoele
- Contacteer:
Re: Sardinia
In geval dat ik voor een groep zou moeten koken, zal ik mijn kookschort aandoenWas zeker de moeite, vorige keer hadden we ons van hoek vergist, want de rest van eiland is ook wel een moto paradijs.
28/02 - Loss of a good friend...
__m__( ͡° ͜ʖ ͡°)__m__
In a time of chimpanzees, I was a penguin.
__m__( ͡° ͜ʖ ͡°)__m__
In a time of chimpanzees, I was a penguin.
-
Penguin
- LROCB-Member
- Berichten: 3098
- Lid geworden op: vr 25 jul, 2003 13:32
- lrocb_lidnr: 1396
- Woonplaats: Hoele
- Contacteer:
Re: Sardinia
jawel... een groen
28/02 - Loss of a good friend...
__m__( ͡° ͜ʖ ͡°)__m__
In a time of chimpanzees, I was a penguin.
__m__( ͡° ͜ʖ ͡°)__m__
In a time of chimpanzees, I was a penguin.