Just another Camel Trophy look-a-like?

Wat staat er nog bij de diverse leden in ontwikkeling
A.L.S.
Berichten: 52
Lid geworden op: ma 18 okt, 2004 22:57
lrocb_lidnr: 122
Woonplaats: Oosterzele bij Gent
Contacteer:

Just another Camel Trophy look-a-like?

Ongelezen bericht door A.L.S. »

Geschreven door Daan Guzzio,


Je kent ze wel.

Die motards die aan den toog heldenverhalen opdisselen en schromelijk overdrijven als het op snelheid aankomt bij het nemen van die magnifieke bocht daar voorbij de kertoren. Zonder blikken of blozen claimen ze elke pk uit hun stalen monster te kunnen persen en de pk's slingeren van de ene kant van de toog naar de andere kant. Het zijn zo van die oeverloze discussies waar ik me wijselijk niet meer in laat meeslepen. Medio de jaren 60 werd je als een kamikaze piloot aanzien als je een tweewieler in bedwang kon houden van pakweg 60 pk. Eeuwige roem in café 'De Kristoffel' in Scheldewindeke en ver daarbuiten was je deel en je ging verder door het leven als een echte waaghals. De schrik van de oma's en tante nonnekes, allesbehalve de ideale schoonzoon. Maar de James Dean voor de lokale jonge deernen die hun allergeilste blik tevoorschijn toverden wanneer ze ook maar even de kans kregen. Nu heden ten dage ben je een mietje als je met een Honda CBR snort die 'maar' 100 pk uitbraakt. Of hoe tijden evolueren.

Die jonge grieten wisten dat de lokale James Dean steevast elke vrijdagavond voorbij kwam gebromd op zijn Moto Guzzi Lemans 850 cc. Zo rond 19.00 uur parkeerde hij zijn Italiaans raspaard tegen de gevel van 'De Kristoffel'. En ook rond datzelfde uur passeerden verdacht veel vrouwelijke fietsertjes langs 'De Kristoffel' ... allemaal met een kort rokje en een ondeugende, tot smachtende blik glurend doorheen de kleine gevelraampjes van 'De Kristoffel'.

Taferelen die ik me nog haarscherp voor de geest kan halen. Als tiener zie ik de contouren van die Moto Guzzi nog zo voor me, maar meer nog die opwindende blikken van al die vrouwtjes die als vliegen rond siroop, rond de lokale Adonis fladderden. Met hun korte rokjes, hun ellenlange gladgeschoren benen, ik vergaapte me op de achterkant van hun kont die ik zo sensueel heen en weer zag wiebelen op de cadans van hun pedalen. Toen kwamen zowat mijn eerste erecties, denk ik ...

Jaren later leek me de aankoop van een Italiaanse Guzzi hét geheime recept bij uitstek om makkelijk alle lokale grietjes te versieren. Van Scheldewindeke tot Merelbeke. Van Balegem tot Zottegem, van Gijzenzele tot Landskouter ... allemaal zou ik ze laten kennismaken met mijn liefdeskwast. Als een losgeslagen nozem snorde ik rond en deed ik elk café aan. Zelfs de notoire vetkuif onder de pothelm en een pot gel onder het zadel van de moto. Voeten altijd op de steuntjes voor de pasagier, neus tot maximum 1 cm zwevend boven de kilometerteller. Maar geen grieten in mijn buurt. Ik had het charisma niet. Ik kwam zelfs niet aan de hielen van de James Dean uit mijn kleutertijd. Elke meid die in de buurt van James Dean kwam, kon haar onderbroek doen blijven plakken aan het plafond ... maar niet bij mij ... dju ... Ik heb de Moto Guzzi dan maar verkocht en ben vele jaren later dan maar Land Rover gaan tuffen.

En weerom hoor ik net als in het moto milieu de gekste, meest woeste heldenverhalen. Al dan niet gekruid met rijkelijke fantasie dewelke naar boven borrelt na een derde glas Duvel. En om hun status als echte off roader kracht bij te zetten, wordt de Defender nooit gewassen en voorzien van allerlei toeters en bellen waarvan ik twijfel of ze zelf wel het nut of de bedoeling ervan kennen. Je kent ze beslist wel. Van muismat off-roader tot de hard-core Bear Grylls survival off-roader.

De eerste vind het al plezant als hij eens stiekem door het voortuintje van zijn buurman kan rijden, de ander ploetert op plaatsen waar nog geen insect geweest is.

En zeg nu zelf ... elk één ieder hier draait z'n hoofd als die een volledig geprepareerde Defender kruist. Maar er is meer. Je kan er niet omheen. Er zijn zo van die dingen waarmee je echt wel bekijks hebt. Defenders stralen onmiskenbaar iets uit. Maar er is dat tikkeltje meer. Er zijn er die iets legendarisch uitstralen. Iets mythisch. Iets meer dan avontuur. Je kent ze beslist. Die Camel Trophy Defenders. Voer genoeg voor ferm pakske gelul aan de toog van 'De Kristoffel'. Elke zichzelf respecterende Land Rover liefhebber zou zowaar het lokaal vrouwelijk schoon uit het oog verliezen ... althans sommigen ...

Enkele puristen hier zullen al steigeren op hun achterste poten en schreeuwen: 'Een Defender heeft nooit de Camel gereden!' ...

Maar daar draait het niet om. Het gaat niet om welk type welke editie gereden heeft, maar over de uistraling die die dingen hebben. Het gaat niet om het feit dat ze mogelijks als rescue vehicle gebruikt werden. Het gaat er niet om dat er kwatongen zijn die beweren dat ze tientallen ganse assen, opvoerpompen, alternateurs, steekassen en wat nog allemaal meesleurden voor de Camel Disco's, Range Rovers, Freelanders en andere derivaten ...
Het gaat om de looks.
Het avontuurlijke.
Het even wegvluchten uit het hedendaagse.
Je eventjes die onovertroffen held wanen.
Je eventjes die James Dean met vetkuif wanen en hopen op minstens vijf bloedmooie grieten die tegen de bullbar hangen.
Eventjes weg van de steeds toenemende technolisering en een welgemeende fuck you tegen de 'so called' groene jongens op bakfiets die behoorlijk kortzichtig zijn in hun enge denkwereldje en pretenderen minder vervuilend te zijn als hun buurman.

Genoeg gezeverd. Genoeg geluld. Geen woorden, maar daden. Ik ben slechts de boodschapper, de bescheiden reporter van dienst. De schrijver die stelt dat fantasie het verstand is dat aan het dansen is. Al een geluk dat het geen pijn doet.

Het is een buurman -die me nota béné besmet heeft met het LR virus- die het grootse plan opgevat heeft om een Camel Trophy look-a-like te bouwen. Vandaag is het plan dus gestart. De ideale basis moest een TD5 zijn, gebouwd na 2002. Liefst in witte kleur en met zo min mogelijk electronische toestanden. Back to basics dus ... De maandenlange zoektocht bracht buurman Johan A.L.S. naar Frankrijk en daar was het bingo. Coup De Foudre. Die was het! Yes! En al snel veranderde de Defender TD5 van eigenaar. Van La Douce France naar het mondaine Scheldewindeke.

De start begint alvast goed. Een heel hard chassis en dito achterbalk. Strakke deuren van de laatste generatie zonder enig spoortje van het gemene roestduiveltje. Motor, boite en tussenboite zien er droog uit en amper een donkere verkleurde plek in het stof op het blok en aandrijfgedeelte. Geen deukjes, nergens. Binnenin alles bloot, naakt. Voetplaten goed, wings deukvrij, nergens traanplaat toestanden, intercooler droog, radiator droog, dieseldrukregelaar droog, schutbord perfect, alle slangen zien er goed uit en voelen soepel aan, geen haarscheurtjes te bespeuren, bollen swiffels voelen wat vettig aan en niet kurkdroog. Enig minpunt is de vage besturing, maar al snel werd de schuldige gelokaliseerd. Hemel zakt niet door. Onderkant deuren roestvrij. Achtervering is als poeperkes doen met dikke Marie van 't frietkot achter de hoek van café 'De Kristoffel. Eén flinke duw op den trekhaak en op en neer, en op en neer, en op en neer ... Dempers versleten dus. Voor de rest, allemaal toppie. En dat van Marie van 't frietkot ... da's maar van horen zeggen, ik heb er alvast nooit tricotraco mee gedaan, laat dit duidelijk wezen.

En het rijden dan. Ik heb de eer. Best spannend. Motor reageert goed. Vermogen is normaal en voelt zo typisch Defender sloom aan, schakelen voelt ook normaal aan met zo'n identieke trage boite als de mijne. Zo heel veel verschil met mijn TD5 zonder EGR en met decat pipe voel ik niet zo. Dus qua basis zit dat snor. MAAR ...

MAAR ...

Hamvraag. Dan staan we dan alletwee wat rond de Defender te drentelen. Het ene moment een gevoel van kinderlijke euforie, het andere moment zoiets van: miljaardedju. Wat nu? Hoe moet ik daar nu aan beginnen? Ik hoor de Johan luidop denken ...

Soit. Wordt dit een zoveelste (slechte) copie? Wordt dit een allegaartje of een samenraapsel? Of slaagt de Johan erin om de Camel zo consequent mogelijk na te bouwen?

Of ... just another Camel Trophy look-a-like?

We shall see.

Om maar te zeggen: to be continued ...
Plaats reactie