Zaterdag 10 oktober
Vanavond in Mechelen op de trein naar Antwerpen Centraal gestapt om in dat station de komst van de Thalys af te wachten. Naar gewoonte heeft deze natuurlijk weer een half uur vertraging, gelukkig wacht alleen het Ibis hotel op mijn komst en (nog) geen vlucht. Eens de Thalys dan aankomt verloopt alles vlotjes, van extra beveiliging is hier in elk geval na de recente gebeurtenissen, geen sprake, met moeite wordt mijn ticket gecontroleerd. In de comfortabele 1e klas zetel verpoos ik wat tot de aankomst op Schiphol luchthaven. De transferbus naar Het Ibis Amsterdam Airport Hotel laat gelukkig niet lang op zich wachten en even later zit ik met de voeten onder tafel voor een laat diner. Morgen vroeg op voor de transfer naar de luchthaven.
Zondag 11 oktober
Na een uitgebreid maar duur ontbijtbuffet van maar liefst 17€, gaat het vanmorgen weer richting luchthaven. Binnen de 10 minuten ben ik daar en kan ik naar de zelfservice incheck. Deze maal verloopt dat een stuk vlotter dan bij voorgaande gelegenheden, waarschijnlijk beginnen de kinderziektes uit het systeem te geraken. De bagage incheck (ook zelfservice) verloopt echter niet zo vlot, mijn koffer weegt 2kg te veel (25kg in plaats van 23kg) en ondanks het feit dat ik 2 koffers van 23kg mag meenemen, en er maar eentje bij heb, moet je voor die 2kg 100€ bijbetalen en naar een ander bemande bagage incheck. Daar raad men me aan een kleine tas of koffertje bij te kopen en zo de toeslag te vermijden. Even later ben ik de trotse eigenaar van een 65e kostend rolkoffertje dat nog even later op de rolband van de bagage-afhandeling uit het zicht verdwijnt, samen met mijn grote, herschikte, koffer. Vervolgens volgen dan de douane formaliteiten en de check van de handbagage en de scanner. Hier wordt het alsmaar gekker, moesten voorheen alleen de laptop en vloeistoffen uit de handbagage, nu moet alle elektronische spullen er uit, laders inbegrepen. Dus zowel laptop als tablet, camera’s, GSM, GPS en alle laders erbij, 3 bakjes met spullen verdwijnen vervolgens in de scanner en mag je vervolgens terug inladen, zo snel mogelijk natuurlijk om niet nog langere wachtrijen te creëren. Eens hierdoor ga ik dan op weg naar de gate en is het geduldig wachten tot het instappen begint. Nog even het thuisfront verwittigen dat ik zo dadelijk de lucht in ga en dan zijn we echt op weg richting Quito in Ecuador.
De 11 ½ uur durende vlucht verloopt normaal met slecht enkele momenten met turbulentie en dank zij het uurverschil van 7 uur met onze Europese tijd kom ik nog dezelfde dag rond 14u30 aan op de luchthaven van Quito op +/- 2900m hoogte, wat je toch wel onmiddellijk voelt na enkele stappen gezet te hebben. Al snel heb ik een officiële taxi vast die me tegen het vaste tarief van 25$ naar Hotel La Vieja Cuba in hartje Quito brengt, toch een ritje van een half uurtje. Dankzij de 2 maaltijden op de vlucht moet ik niet op zoek naar een restaurant voor het avondeten. Ik verwittig het thuisfront van mijn aankomst via e-mail, want de smartphone wil maar geen operator accepteren, ontmoet Paolo van het Ecuadoriaans reisbureau dat mijn trips naar de Jungle lodge en naar de Galapagos eilanden geregeld heeft, voor de vouchers en vliegtuigtickets en ga vanavond de jet-lag er wat af slapen. Want ook morgen is het vroeg op voor de vlucht naar Lago Agrio, op weg naar de Amazone jungle.
Maandag 12 oktober
Om 5 uur plaatselijke tijd op om tegen 7uur op de luchthaven te zijn voor een korte vlucht van amper 40 minuten naar Lag Agrio. Het temperatuursverschil tussen deze stad en Quito is verdorie groter dan tussen Amsterdam en Quito, maar we dalen daarbij natuurlijk ook af van 2900m naar +/- 200m. Bij het uitstappen is het heet en vochtig, zwoel noem je dat dan. Op het kleine vliegveldje is de bagage redelijk snel te plaatse, ik heb een deel ervan in het hotel kunnen laten, zodat ik niet met 2 koffers en een dagrugzak moet rond zeulen en maar goed ook, want de koffer gaat op het dak van een wachtend busje waarmee we 2 uur verder de jungle inrijden over alsnog goede asfaltwegen. We stoppen alleen even voor de aankoop van enkele flessen water en lunch waarna de weg in een grintpiste verandert en het weer verslechtert, met dezelfde temperatuur maar enkele stevige regenbuien. Ook als we moeten overstappen op de grote gemotoriseerde kano, ziet het er niet naar uit dat we het droog gaan houden, de bagage wordt vooraan in een groot plastiek zeil ingepakt, maar onze groep moet onbeschermd de elementen trotseren, het duurt dan ook niet lang alvorens we ondanks de regenkledij door en door nat zijn, waardoor de eerste kennismaking met de Amazonejungle niet zo positief is als het geval had kunnen zijn. 3 uur zijn we onderweg en gelukkig houdt de regen onderweg op zodat we tenminste wat kunnen rondkijken, ondanks het feit dat we zo ver in de jungle zijn, is er nog steeds bewoning, we zien meerdere bananen plantages en twee militaire kampen, en soms een solitaire hut van planken en strodaken of golfplaten. Als het einddoel nadert stoppen we bij een verrassend modern dorpje dat er wel heel erg geordend uitziet en volledig ontdaan is van alle begroeiing en voorzien van groene gazons. Het blijkt het dorpje Playa Cuyabueno te zijn, opgericht met de fondsen van taksen geheven op de bedrijven die dit deel van de Amazone exploiteren (mijnbouw, olie, plantages), zodat er toch een deel van die inkomsten naar de lokale bevolking terug vloeit. We zetten er 2 jonge dames af die met ons zijn meegelift en wandelen een rondje door het dorp om dan weer verder te varen. Een 40 minuten later komen we dan aan bij de Nicky Lodge waar het aan land gaan nog best een hachelijke gebeurtenis is, dank zij de gammele houten stijger. We vormen een menselijke ketting om de bagage snel aan land te brengen en krijgen vervolgens een hut toegewezen. De hutten zijn van hout met rieten daken en gedeeltelijk open, een muskietennet over de bedden moet bescherming bieden tegen allerlei ongedierte dat hier in de jungle alomtegenwoordig is. Dit wordt mijn thuis voor 5 dagen. We krijgen een lekkere maaltijd voorgeschoteld en na het diner worden we opgedeeld in 2 groepen, een Spaanstalige groep en een anders talige groep. In onze 2e groep zitten er een Duitse moeder en 2 volwassen zonen, een jong Duits koppeltje en een pas getrouwd Italiaans koppeltje op huwelijksreis. Dan ik nog en voor de gelegenheid een Belgisch-Braziliaans koppeltje en een Belgische alleen reizende vrouw. Ook een Canadees meisje van een andere groep voegt zich tenslotte nog bij ons voor een nachtwandeling rond de lodge. Het zijn vooral insecten en spinnen die in het zicht komen en ook enkele kleine kikkers en padden, maar dan kruisen we toch het pad van een Regenboog Boa van toch wel een meter lang en 5cm doorsnede. De gele gevlekte slang is niet giftig, maar een wurgslang. We stoten ook nog op enkele tarantulla’s die dus wel giftig zijn, een gezellig idee zo’n beestjes op enkele meters van onze halfopen hutjes, de klamboe’s zullen vanavond extra goed ingestopt worden onder de matrassen. Eens terug aan de lodge maken we nog wat beter kennis onder elkaar maar al gauw gaan we slapen, de generator en dus de lichten gaan onverbiddelijk uit om 22u00, hier wordt het ritme van het daglicht gevolgd en dus wordt er rond 5u30 opgestaan om reeds voor 6u00 en voor het ontbijt al een eerste boottocht te maken.
Dinsdag 13 oktober
In de schemering aangekleed in dezelfde vochtige kleding van gisteren om aan de boottocht te beginnen, dit is het moment van de dag waarop de dieren het actiefste zijn en we zien dan ook heel wat vogelsoorten voorbijkomen, tegen de grijze ochtendhemel of het donkergroene van de jungle zijn de felgekleurde verenpakken echter moeilijk te zien. In de rivier krijgen we op een gegeven moment het gezelschap van rivierdolfijnen, een roze soort van welke we eigenlijk alleen de gekromde rug met een bochelvormige vin te zien krijgen en een lange puntige snuit en een kleinere grijze soort die al eens uit het water durft te springen met een sierlijke boog. Naast deze diertjes zien we ook geregeld kleine schildpadden op half uit het water stekende takken zitten. Wanneer we terugvaren naar de lodge voor de lunch nemen we de Spaanse groep op sleeptouw die in een motorloze kano hebben rond gepeddeld. Tegen 8u keren we terug naar de lodge waar de ontbijttafels ondertussen klaar staan.
Na het ontbijt trekken we erop uit in de jungle met onze gids, de geleende rubberlaarzen komen hier goed van pas want de jungle is wel heel erg modderig, zelfs in dit droge seizoen. Jacob verteld ons veel over de aanwezige planten en dieren en het nut voor de lokale mensen en het gebruik dat die er van maken. Geen spectaculaire dieren deze keer, we moeten het doen met enkele spinnen en duizendpoten. Het pad wordt echter moeilijker en moeilijker, en de machete van onze gids moet er steeds meer aan te pas komen. Enkele ondergelopen delen zorgen bij ervoor dat voor enige van ons een volgende kledingwissel toch weer nodig zal zijn. Op een gegeven moment wordt de toestand van het pad zo slecht dat we onverrichterzake terug moeten keren op onze stappen. In de lodge wacht weer een overvloedige lunch op ons.
Na de lunch hebben we dan tijd voor een siesta en (eindelijk) een douche, om 4u volgt een volgende boottocht, de jungle vormt als het ware een groene muur langs de oevers van de rivieren, alleen waar er boom is omgevallen is er een gat dat echter al snel opnieuw zal dichtgroeien. Af en toe legt de gids de motor van de boot stil om even te kunnen genieten van de geluiden van de jungle, het geluid van de brulapen komt daarbij het duidelijkst boven alle gekwetter van vogels uit. Jacob, onze gids, ziet al van verre vogels in de bomen zitten, die wij zelfs met de verrekijker zelfs amper zien. Vooral veel papegaai-achtigen, die naast een felgekleurd verenpak ook nog ongelofelijk veel lawaai bij hebben. Wanneer we terugvaren naar de lodge voor het diner nemen we de Spaanse groep op sleeptouw die in een motorloze kano hebben rondgepeddeld. Later op de avond
neemt onze groep dan de motorloze kano en peddels over voor een tocht in de buurt van de lodge. Ook nu weer veel vogels, vooral bij een deel waar de hoge oever uit klei bestaat met mineralen erin die de vogels af en toe komen eten. Een hele troep groene geelkuifpapegaaien spelen er in de bomen rondom, tot ze zeker zijn dat er geen gevaar dreigt en ze van de klei gaan smullen. We zien ook weer enkele van de rivierdolfijnen, doch deze blijven zo kort aan de oppervlakte dat een foto nemen of filmen bijna ondoenbaar is. Onze groep die wat kleiner is geworden nadat het Belgisch-Braziliaans koppeltje en de Belgische dame vanmorgen vertrokken zijn en de Canadese zich gisterenavond opnieuw bij haar eigen groep gevoegd heeft, doet het blijkbaar beter qua teamwerk bij het paddelen, want wij hebben geen hulp nodig en komen op eigen kracht weer bij de lodge uit. Afgezien van een korte regenbui bleef het tijdens dit tochtje droog. Tijdens het avondeten trakteer ik de groep op bier voor mijn 50ste verjaardag, en zijn slechtere plaatsen om die te vieren! Twee Duitse meisjes vervoegen vanavond de groep, en ter hunner ere zal er opnieuw een nachtwandeling zijn, doch de regen is opnieuw van de partij en niemand van ons heeft echt zin in weer een nat pak en dus verhuisd de nachtwandeling naar morgen. In de plaats daarvan blijven we weer wat napraten en dan gaat het weer richting hut voor de 2e nacht onder de klamboe.
Woensdag 14 oktober
Ondanks vroeg opstaan mis ik de boot van 6u van deze morgen, maar niet getreurd, dan heb ik eindelijk een keer de tijd om mijn reisverhaal aan te vullen (of eigenlijk nog te beginnen). Om half acht zijn ze terug en blijkbaar heb ik niet echt iets gemist. Na het ontbijt vertrekken we dan richting een Kichwa familie, wederom met de boot, enkele druppels dreigen met hetzelfde scenario als gisteren, doch algauw maken die plaats voor de zon. Onderweg zien we extra veel schildpadden en ook de dolfijnen zijn weer van de partij. Aangekomen bij de familie zien we een grote oehoe in een boom met haar kuiken. Het dier is zo goed gecamoufleerd dat alleen onze gids het zonder verrekijker in de gaten had. Er is een laserpen nodig om ons duidelijk te maken waar het dier zit, maar dan krijgen we het allen in de smiezen. De vrouw des huizes gaat ons leren om Maniokbrood te maken en neemt ons daarvoor mee in hun plantage waar ze naast bananen ook sinaasappelbomen en andere fruitbomen, koffie en cacaobonen kweken. Onder ons toeziend oog hakt de vrouw een plant op en graaft de knolachtige wortels op, die we met zijn allen pellen en vervolgens meenemen naar een kookhut waar ze na gewast te zijn, geraspt worden, uitgewrongen zodat alle vocht eruit is en vervolgens door een zeef gehaald zodat er een grof soort bloem overblijft. Dit poeder gaat op een kleischaal op het vuur en levert flinterdunne pannenkoeken op die we vervolgens opeten met een tonijnsalade of chocoladesaus. Na nog een kijkje en proefje van de cacaobonen volgt er nog een afscheidsdrankje in de vorm van chicha, het lokale alcohol houdende drankje dat op traditionele wijze wordt klaargemaakt door op maniok te kauwen en deze in een kom te spuwen waarna deze na fermentatie alcohol aanmaakt. Onze versie is gelukkig iets minder traditioneel klaar gemaakt (wordt in elk geval beweerd). De gemotoriseerde kano brengt ons vervolgens terug naar de Nicky Amazon lodge voor het middageten en de siësta nadien.
Het weer blijft goed en we trekken er op uit in de kleinere kano zonder motor en peddels. Op dit tragere tempo zie je ook gemakkelijker de vogels en er kruisen heel wat papegaaien en toekans ons pad. Omdat je de meeste in vlucht ziet met tegenlicht tegen de hemel, zie je meestal niet veel van de kleuren, maar vooral het silhouet van de vogels. Af en toe is er echter toch een kleurschicht op te merken, zoals bij de scarlet Makau, met zijn felrode kleur. Enkele van ons spotten in de verte enkel apen in een boom, te ver echter om duidelijk te zien welke soort. We verlaten de hoofdrivier om via een smal kanaaltje in een meertje uit te komen. Enkele grote bomen zijn door een combinatie van hun oppervlakkige wortelsysteem en het steeds overstromende regenwoud in het meer gevallen waardoor we niet recht toe recht aan kunnen varen. Aan de andere kant van het meer komen we bij een birdwatch tower, juist op tijd voor de zonsondergang. We klimmen de constructie op via de trap die rond de stam van de boom loopt tot we op de hoogte van het bladerdak van het regenwoud zitten. Hier heb je weer een gans ander zicht op het regenwoud, met een golvende zee van groene boomkruinen. Ook hier weer heel wat vogels die we kunnen afstrepen op onze te zien lijst. Van minuscule zwaluwtjes tot grote ijsvogels, gele, groene en scarlet Makau papagaaien en een resem parkieten. De gieren en visarenden blijven ver boven het canopy rondcirkelen en zien we niet van dichtbij. Ook een heel deel minder opvallende duiven vliegen hier rond, veel opvallender dan de kleuren zijn trouwens de vogelgeluiden die je de ganse dag maar vooral ook ’s morgens en ’s avonds hoort. Samen met het aanzwellende gerommel van de brulapen uit de verte en het aanhoudende getsjirp van de cicaden zijn dat de onmiskenbare geluiden van de jungle.
Eens de schemering volledig is ingevallen keren we terug naar de begane grond en beginnen in de totale duisternis terug te peddelen naar de lodge. Gelukkig is de gemotoriseerde kano even later daar om ons op te pikken, we stappen midden in de rivier over en nemen de kleinere kano op sleeptouw. De gidsen hier moeten de rivier wel als hun broekzak kennen om hier zo in het donker te kunnen varen zonder iets te raken. Eén keer verliezen we de kano en moeten we die gaan zoeken, gelukkig bleef hij haken achter een in de rivier liggende boom, anders was die uiteindelijk zelfs in de Atlantische oceaan aangekomen… . Als dessert krijgen we in de nabijheid van het kamp nog een dwergalligator te zien op een extra toertje op zoek naar allerlei soorten kaaimannen. Vervolgens schuiven we weer opnieuw met de voeten onder tafel voor weer een heerlijke maaltijd. Gewicht verliezen ga je hier echt niet doen en ondanks de afgelegen ligging slagen ze er toch steeds weer in wat anders op de tafel te zetten. Als verrassing krijg ik ook nog een grote verjaardagstaart en een happy birthday toegewenst van de medereizigers en de kok van de lodge. De fruittaart is zo groot dat we met zijn twintigen niet alleen opkrijgen en dus delen we met de medewerkers en gidsen van de lodge.
Hiermee is de dag nog niet ten einde want we vatten nog een nightwalk aan en het regenwoud doet zijn naam weer aan want het begint te regenen. Naast de obligate tarantulla’s of vogelspinnen zien we bladsnijmieren en enkele soorten boomkikkers, waaronder een helgroene soort die zeer zeldzaam blijkt t(e zijn. Ook een kleine groene slang die opgekrold rond enkele takken geslingerd ligt te slapen krijgen we in de lichtbundel van onze hoofd- en zaklampen. Bovendien krijgen we ook de muzikanten van de nacht in levende lijve te zien, een van grote voelsprieten voorziene cicade. Eens terug aan de lodge spoelen we de meeste modder van de rubberlaarzen en is het bedtijd.
Donderdag 15 oktober
De dag begint vandaag extra vroeg, om 5u zijn we al op weg naar de birdwatch tower, deze maal voor de zonsopgang en met de gemotoriseerde kano, die we pas een eindje van de lodge starten om de andere groepen niet te wekken. Onderweg wordt er al uitgekeken naar het dierenleven en in een boom krijgen we een glimp van een volwassen miereneter te zien. Het gebladerte verhindert echter om er een foto van te kunnen maken en als hij of zij ons in de gaten krijgt, is het dier al gauw onvindbaar. De zonsopgang is niet bijster spannend omdat er nogal veel wolken komen opzetten zijn, maar we zien wel uit eerste hand hoe de jungle ontwaakt. Enkele uren later keren we dan in ons kielzog terug naar de Nicky lodge, waar de andere groepen eveneens aan tafel aanschuiven. Er volgt een briefing want een deel van de mensen die een 4-daagse geboekt hadden, verlaten ons al vandaag en vervolgens wordt de planning van de dag voor ons uit de doeken gedaan.
Het wordt een lange dag met een picknick onderweg als lunch, momenteel schijnt de zon, maar de gidsen waarschuwen ons om toch om regenkledij mee te nemen naast de obligate insect repelend en zonnecrème. We geniet een hele tijd van een al stekende zon en de sfeer zit er goed in onder de deelnemers die elkaar ondertussen reeds redelijk goed kennen. Toby en Liliana uit Duitsland zijn vanmorgen jammer genoeg al vertrokken, maar Lorenzo en zijn kersverse vrouwtje Eliza uit Italië, Hano, Jano en hun moeder Sybill en Petra en Alexandra, allen uit Duitsland zijn er nog bij net als Jacob onze Kitchwa gids natuurlijk. Opeens begint het een beetje te druppelen en binnen enkele seconden gaat dat over in een echte tropische stortbui, waarbij het tropische regenwoud zijn naam ten volle eer aan doet, ondanks de regencapes en jasjes zijn we allen binnen de kortste keren door en door nat. Gelukkig slagen we er wel allemaal in onze camera’s redelijk droog te houden, maar dat is ook zowat het enige. We zijn op weg naar, o ironie, het “drogere” deel van de jungle, wat er eigenlijk op neer komt dat het land er wat heuvelachtiger is en dus ook wat minder modderig. We wandelen enkele uurtjes door de dichtbegroeide jungle en vangen hier en daar een glimp op van de fauna die zich door het geluid van de regen laten verrassen omdat ze ons niet horen aankomen. Zo zien enkele van ons een pekari (wild zwijn) wegvluchten. Het grootste deel zijn echter insecten en spinnen. Druipend van de regen komen we opnieuw bij de kano aan waarmee naar de overkant van de rivier varen om op een zandbank in de nu zachte lenteregen te picknicken. Daarna besluiten we met zijn allen een duik te nemen in de rivier, gezien het goede weer vanmorgen hadden we allen zwemgerief onder onze kledij voorzien, en ondanks de regen trekken we onze kleren toch maar uit alvorens een zwempartijtje te houden in de van piranha’s, alligators en wie weet nog welke roofvissen vergeven rivier. Zo gevaarlijk als het klinkt is dat echter niet en we komen dan ook ongeschonden weer uit de rivier tevoorschijn. We varen nog wat verder en draaien een zijrivier op met de naam Black River. De donkere kleur van het water heeft zijn naam aan de rivier gegeven. Een hele resem omgevallen bomen versperren regelmatig de weg, maar met een draai aan de gashendel weet onze stuurman deze steeds te overwinnen. Op enkele vogels en een groepje vleermuizen na krijgen we geen bieuwe dieren meer in het zicht en stilaan keren we terug richting Nicky Amazon Lodge. Het is ongelooflijk hoe sterk de rivier ondertussen gezwollen is, het water staat wel een meter hoger dan vanmorgen en de vele strandjes langs de oevers zijn bijna volledig verzwolgen. In het regenseizoen staat deze jungle dan ook grotendeels volledig onder water. Zelfs onze aanlegplaats is onherkenbaar veranderd sinds deze morgen, we kunnen nu rechtstreeks van de kano op de steiger stappen.
Iedereen spoed zich om uit de natte kleding te komen en gaat wat rusten of gezelschapspelletjes spelen om wat bij te komen. Twee later schrik ik wakker als Petra komt vragen of ik met hen meega op een kort tochtje in de schemering met de motorloze kano, samen met nog enkele dapperen. Ik schiet terug in mijn natte kleding en even later drijven we in stilte door het stille oerwoud. Wanneer de duisternis invalt zijn we opnieuw aan de lodge en is het tijd voor het diner. Er worden nog enkele afspraken gemaakt voor het vertrek morgen en nog wat gezellig samen gezeten en dan keert iedereen naar zijn hut terug voor de laatste nacht.
Yohani
